سال نو شد من سفر سوی خراسان می کنم
در مســــــــیرم با صفا دل در صفاهان می کنم
مقصد بعدم کویر و شــــــــهر نائین است و خور
در انارک من توقف جنــــــــب میـــدان می کنم
راهی شهر طبـــــــــــس با صــــــد امید و آرزو
در زیارتــــــــگاه آنجا خویش مهـــــمان می کنم
بعد از آنجا می روم بشــــــرویه و فـــردوس هم
خویش را مهمان مادر در بجســـــــتان می کنم
بر سر قــــــبر برادر می نشــــــــینم ســـاعتی
من تلاوت بـــــــــهر او آیات قـــــــــران می کنم
می روم زانـــــــجا به فیض آباد و تربت بعد از آن
راهی مشــــــــهد شوم دل را گلستان می کنم
چند روزی می شوم مهــــــــمان مولایم رضا (ع)
در وجودم هرچه بیـــماری است درمان می کنم
گرچه ویران اســـــــت از اعــــمال و کردارم دلم
با زیـــارت نامه ای ویرانه عــــــــــمران می کنم
دست بردارم به سوی آســـــــــــمان وانگه دعا
بهر پــــــیروزی این اســــــــلام و ایران می کنم
سر به ســــــجده آورم در سجده گویم ذکر حق
خویشتن را شاکر خلاق سبـــــــــحان می کنم
می گذارم دل کــــــــــــــــنار مرقد مولا رضا (ع)
گرچه من باجســـم خود ترک خراسان می کنم
شعر : علی اسماعیلی
