ای جمـــله ی هســـــتی به فدای قدم تو
خلاق جــــهان مات به ســــیمای تو گشته
در شرق زمین تکیه به کوهی زده خورشید
دلــــباخته ی دیـــده ی بیـــــنای تو گـشته
نا دیده کسی غنـــــچه به زیـــبایی لبـهات
گلها هــــــمه دلـــداده به لبــهای تو گشته
افـــــتاده کله از ســـر هــــر ســــرو و صنوبر
چون محـــو تو و آن قد رعـــنای تو گـــشته
جبریل امـــــین و هـــــمه ی خــــیل ملایک
مات ســــــحر و ذکــــر و تمـــنای تو گشته
ای باعث هسـتی ، همه ی عالم هستی
ممـــنون خدا ، خالـــق و مـــولای تو گشته
