در عالم هستی همه کس فانی فانی است
تنـــــهاست رضا(ع) عشـق من و رمز بقایم
او کعبه ی عشـــق اسـت و منم زایر کویش
طوف حـــــرمش گردم و صـــــد شـکر نمایم
در دام گـــــــنه بودم اســـیر ار چه همیـشه
الطــــــاف رضـــا(ع) کـــرده از این دام رهایم
پا تا ســـــر من درد و غـــم و رنج و محن بود
با لطــــف خـــداوند ، رضـــــا(ع) داد شفایم
من می روم امّــــــــا به امـــــیدی که دوباره
توفـــــــیق زیــــــارت کــــــند الله عطــــــایم
