|
سرای غم
|
|
|
بی روی یـار دل شــــده درد آشـــنای غم
بنگر به دیده ی من و بشـــــنو صدای غم
دست مرا گرفــــــــته غم و یاور من اسـت
صد آفرین به این هـــــــمه مهر و وفای غم
جاری ز ابر دیده ی من گشـــته سیل خون
باید بدســــــت آورم آخر رضـــــــای غــــم
غم گر نبود هــــــمدم من ، بی وجـــود یار
می مـــردم از جـــــدایی یار و جفای غـــم
چون یار رفت ، غــم شده با من انیس و یار
باشـــد روا اگر بکـــــــنم جان فـــــدای غم
زان دم که همدمم غم و اندوه و غصه است
گویـــــم به چاه ســـــرّ درون با نوای غـــم
این خانه ای که زاتش کین سوخت درب آن
این خانه ، خانه ایست که باشد سرای غم
شعر: علی اسماعیلی
|
|
شنبه 87 اردیبهشت 21 |
نظر بدهید
|
|
|
| |
