خلوت گزیده ایم همه با خدای خویش
اینجا خرابه نیست که کوه حرای ماست

بالای نیزه راس حسین ابن فاطمه(س)
فرمانروا و تاج سر و مقتدای ماست

ما را اگر چه در غل و زنجیر بسته اند
از ما هزار شکر که راضی خدای ماست

راضی خدا ز ماست نباشد دگر غمی
زیرا رضای حضرت داور رضای ماست

در هر کجا مبلّغ اسلام و مذهبیم
احیای دین حضرت داور بنای ماست

در نینوا ز نای حسین (ع) آمد این ندا
هیهات من الذله، که قالوا بلای ماست

هر روز روز حادثه، هر قطعه کربلاست
هر گوشه از خرابه به حق نینوای ماست

هر دیده ای که در غم ما ریخت اشک غم
لبریز نور و روشنی بشود، این دعای ماست