ســـایه ی ظلـــــمت گرفته جمــــله آفاق جهان
نور اگر خواهی ببــــین آنجاســــت در بالای نی

جمله یاران و عـــــزیزانش به خون آغشــــته اند
نور حق در کـــــــربلا تنــــهاســــت در بالای نی

سرمه اش خاکستر است و خون خضاب موی او
ماه من زیبـــــــاتر از روء یاســـــــت در بالای نی

گرچه لبهایش ز خشکی هست چون صحرا ولی
چشـــــــم های ماه من دریاســـت در بالای نی

پیش چشمش چون که سیلی بر یتیمانش زدند
آه ســـــردی از دلـــش برخاســـت در بالای نی

از طپـــــش افتاد قلــــب خواهـــر غــــم دیده ای
ســـر نه ! قلـــــب زینب کبراســـت در بالای نی

می رســـد از نای نی آهــنگ غمگینی به گوش
نور چشــــم حیــــدر و زهــــراسـت در بالای نی