اگر چه تا به سحر من اسیر درد و غمم
بگویدم به دم  صبح باز غصه سلام

به پیش چشم من خسته، بارها خورده
به صورت پدرم سنگ کینه از روی بام

ز روی ناقه فتادم به روی خاک زمین
که دیده است سه ساله ولی فتاده به دام ؟

به راه شام  کتک خورده ام  من از دشمن
هزار طعنه شنیدم میان کوچه مدام

خواصشان سر بابا ز تن جدا کردند
زدند سنگ به سرها ز پشت بام عوام

حریم آل علی(ع) را شکسته اند اینجا
شنیده اند بسی آل مصطفی(ص) دشنام

عزیز فاطمه(س) در خاک و خون شده غلطان
سقیفه تازه شد و غصب گشته حق امام

به گونه های پدر چون که خیزران می خورد
رسید جان به لب و عمر نیز گشت تمام