تو نقی (ع) و ابوالحسن(ع) هستی
همه درد و غم و محن هستی

تو امامی، امام مظلومان
تو امیدی برای محرومان

گر چه  تو غصه دار و پر شرری
تو چراغ هدایت بشری

ای دو صد رنج و درد و غم دیده
در همه عمر خود ستم دیده

ای که بر درد ما دوایی تو
شیعه را یار و مقتدایی تو

تو علی(ع) مکرری آقا
تو نقی (ع) و مطهری آقا

تو که بی یار و بی معین هستی
یاور و یار مومنین هستی

شب ودرد و تب و غم و اندوه
غصه های تو بود همچون کوه

ای جمالت ز نور چون خورشید
موی تو شد زدرد و غصه سپید

جای تو در دل محبان است
در غمت شیعه زار و گریان است

در عزای تو آسمان نالید
مادرت با قدی کمان نالید

ناله ی شیعه در غم  مولاست
موسم اشک و آه و واویلاست

شام غربت دوباره سر زده است
بر دل شیعیان شرر زده است

پر کشید از دیار ما هادی(ع)
برده از تن قرار ما هادی(ع)

تا به مولا اجل هجوم آورد
لشکر غم به دل هجوم آورد