با کلام خویش بشکافم علوم آسمان ها
می شناسم راه های آسمان ها،کهکشان ها
باخبر هستم من از اسرار و افکار و نهان ها
سربلندم در تمام آزمون ها، امتحان ها

کیستم من؟ مظهر حق در لباس بندگانم
کیستم ؟ باقر منم، معنا و مفهوم اذانم
کیستم؟ محبوب قلب شیعیان و مومنانم
عشق را معنا منم، امید قلب عاشقانم

آسمان علم و دانش را منم خورشید تابان
بر لبم جاری است هر صبح و مساء آیات قران
می درخشد نام من بر تارک ایوان رحمان
هست راضی از تمام شیعیانم حی سبحان

کوه طور و طور سینا از قدومم غرق نورند
شیعیانم  شاکران حضرت رب غفورند
از پلیدی و شرارت شیعیان من به دورند
جملگی در انتظار لحظه ی ناب ظهورند

نام من ورد لب افلاکیان و قدسیان است
 ارتفاعم از زمین تا انتهای آسمان است
کیستم ؟ توصیف من در واژه های هر اذان است
وقت تنهایی و محشر نام من خط امان است

عرشیان گویند با شور و شعف هردم سلامم
در مقام قرب از جبریل بالاتر مقامم
هست آیات خدا وقت سخن گفتن کلامم
حق پرستی راه و رسمم، راستگویی هم مرامم

کیستم بحرالعلومم، عالم اسرار عالم
کیستم؟تفسیر قران، معنی آیات محکم
کیستم ؟ نورالمبین یعنی که قران مجسم
کیستم؟ نور دو چشمان رسول الله خاتم

ریشه دارد در دل هر شیعه ای نخل ولایم
در میان دست های مومنان روح دعایم
باعث تسکین دردم ، دردمندان را دوایم
من به هر گم کرده راهی شمع راه و رهنمایم

آیه ی تطهیر شد در شان آل الله نازل
چارده خورشید تابان، چارده انسان کامل
جملگی هستند بر امواج طوفان ها چو ساحل
جملگی حلال مشکل، جملگی حل المسائل

در یم نورم هزاران کوه نور و طور مستور  
کیستم من؟ آنکه بر تقوا و پاکی هاست مشهور
هر کجا از نور صحبت شد منم منظور، منظور
 آسمانی ها ، زمینی ها از این میلاد مسرور

به یمن مقدمش عالم سراسر نور باران شد
صفا بگرفته عالم از صفای حضرت باقر (ع)

مرا تاج شهنشاهی به سر بود از ازل زیرا
که بوده بر سرم تاج ولای حضرت باقر(ع)

اگر چه تا ابد بیمار درد عشق او هستم
شفا بگرفته هر درد از دوای حضرت باقر(ع)

خدا را می ستایم چون مرا از روز آغازین
به لطف خاص بنمود آشنای حضرت باقر(ع)

همیشه سعی ما باید رضای حضرتش باشد
رضای ایزد منان، رضای حضرت باقر(ع)

نبرده دل ز من هرگز کسی جز خاندان او(ع)
خدا را شکر هستم مبتلای حضرت باقر(ع)

تمام هستی ام بادا فدای نام نیکویش
شوم باقی اگر باشم فنای حضرت باقر(ع)

تمام هر دو عالم  را خدا یک جا به من داده
چرا که از ازل هستم گدای حضرت باقر(ع)

تمام تار و پودم را جدا سازند اگر از هم
به گوش آید ز اعضایم نوای حضرت باقر(ع)

خوشا وقتی گرفتم نامه ی اعمال خود را من
ببینم پای نامه مرحبای حضرت باقر(ع)

ز بس که بار مصیبت کشیده ام بر دوش
من از زمان کودکی خود قدی کمان دارم

من از تبار حسینم، که از شهادت او
بساط گریه و ماتم به ارمغان دارم

اگرچه خاطره هایم ز سالها پیش است
ولی به سینه ی خود داغ جاودان دارم

ز بعد حادثه یک کاروان به راه افتاد
که خاطرات فراوان ز کاروان دارم 

به روی نیزه اذان را به چشم خود دیدم
چه خاطرات غمینی از آن اذان دارم

ندیده ام پس از آن حادثه بهاری را
تمام سال فقط موسم خزان دارم

به پیش دیده ی من، خیزران به لب می خورد
هزار شکوه من از دست خیزران دارم

به روی نیزه سر ماه را که می بردند
به سینه، خون جگر، من از آن زمان دارم

سر بریده ی اصغر(ع) زنیزه می افتاد
هزار بار بمردم، چگونه جان دارم

سر پدر روی دست رقیه(س)، نیمه ی شب
به سینه داغ غمی سخت و بیکران دارم

اگر چه فاش نمودم هزار غصه ولی
هزار غصه ی دیگر به دل نهان دارم

من که یک عمر است درد تلخ هجران دیده ام
طعم خوب لحظه ها را، با شما حس می کنم

چون رضای حق رضای اهل بیت حیدر(ع) است
در خدای خود رضا را، با شما حس می کنم

گرچه اکسیر وفا نایاب گشته در جهان
معنی عشق و وفا را، با شما حس می کنم

از زمین و آسمان بارد اگر سنگ بلا
راه دفع هر بلا را، با شما حس می کنم

گرچه عمر آدمی کوتاه و این دنیا فناست
زندگی،مستی، بقا را، با شما حس می کنم

چون که می بارد صفا از تار و پود اهل بیت(ع)
عشق بازی را، صفا را، با شما حس می کنم

آیه تطهیر نازل شد به شان اهل بیت(ع)
شادی آل عبا(ع) را، با شما حس می کنم

گر چه لبریز است این دنیا ز نعمتها ولی
رحمت بی انتها را، با شما حس می کنم

نیست امیدی مرا بر کرده های خویشتن
معنی خوف و رجا را، با شما حس می کنم

طعم احسان شما شیرین تر از قند و عسل
مزه جود و سخا را، با شما حس می کنم

پنجمین خورشید عالمتاب، ای جان جهان
دام و دانه، ابتلا را، با شما حس می کنم

چشم ما از مقدمت ای آشنا بینا شده
من خواص توتیا را، با شما حس می کنم

هم قوام دینی و هم نور الله الصمد
سینه ات بحر العلوم است و زبانت دُر فشان

ای محیط بحر امکان، ای فروغ روی حق
هم گل گلزار دینی هم صفای بوستان

هم بهشت رحمتی، هم زینت جنات عدن
ای لسان حق پرستی، ای به وحدت ریسمان

هم جمال دلربای کردگار سرمدی
هم بهار حُسنی و هم دلربا، هم دلستان

ای امام باقر(ع) و ای رابط فیض خدا
ای دلیل عزت و تاج سر ما شیعیان

ترجمان تک تک آیات قران حیدر(ع) است
حیدر کرار(ع) شد تکرار حالا بی گمان

ای بدست سبز تو رونق گرفته باغ دین
سرو دارد سرفرازی از تو در باغ جنان

باغ علم و ملک دین را خرمی بخشیده ای
مکتب توحید از سعی و تلاشت جاودان

شد گلستان جهان سر سبز از مهر شما
هر دلی شد خانه ات، آن دل شده یک گلستان

ترجمان وحی تنها خاندان عصمتند
قطره ای هم از زلال پاک آنها شد اذان

روز میلادت سراپا شادی و شوریم ما
دست مهرت بر سر ما ای امام مهربان

شیعه ایم و بر امرت سر فرود آوردیم
دعوت از شما، ما هم ای امام، آمَنّا

آنچه را دهی فرمان،ما مطیع فرمانیم
جان بخواه ای آقا، ما مطیع، سَلَّمنا

روی قلب ما زرکوب، گشته است این جمله
مقدمت مبارک باد ،ای تو وحی را معنا

تهنیت به لب داریم ، اشک شوق می باریم
یمن مقدمت عالم، پر ز ذکر انزلنا

تا که آمدی آقا، زنده شد همه عالم
صد مسیح شاگردت، در کلاس احیینا

خانه ی دل شیعه، تا ابد سرای توست
پا به چشم ما بگذار، چشم ما شود بینا

باقر العلوم(ع) آمد، نیّر نجوم آمد
چشم ما همه روشن، آن نور بصر منّا

جان شیعه ای آقا،روح دینی و تقوا
جز محبتت در دل، ای امام حرّمنا

رخشنده شمس آسمان ولایت که بی گمان
از نور روی او همه عالم منور است

دلها به یمن مقدم او گشته شادمان
سرها به سجده، ذکر لب الله اکبر است

سکان آسمان و زمین است و نام او
منقوش لوح عرش خدا ، زیب دفتر است

بهتر ز پادشاهی عالم ، غلامیش
تاج غلامیش چه خوش او را که بر سر است

خاک قدوم او ست مرا توتیای چشم
چشمان من ز شوق جمالش چنین تر است

گر آرزوی باغ بهشت است در سرت
این آرزو به پیروی از او میسّر است

دنیا فناست عالم باقی طلب کنید
سر چشمه حیات ابد، آل حیدر(ع) است

گویی که ابــــــــــر دیده ام ابر بــــهاری است

شور و شعف زخانه ی دل رخت بســـت و رفت

در خــــــــانه ی دلــــم غم و اندوه و زاری است

تـــــنها به خـــانه ی دلــم اندوه و غـــصه نیست

این غصه، قصه ای است که در هر دیاری است

شد شـــــــام تــــیره، روز همه شـــیعیان زغم

بی شمع روی دوست، عجب شام تاری است

« ســـرهای قدسیان همه بر زانوی غم است »

جبریل پر شکــــسته و در غمگـــــــساری است

هر کس که پـــیرو علی (ع) و خانــــدان اوست

امشب به حال ماتـــم و در بـی قـــــراری است

پوشــــیده شد کـــــفن به تن باقــــرالعــلوم (ع)

در هـر دلی زداغ غمــــش سوگـــــواری است

شعر : علی اسماعیلی وردنجانی