از یمن قدوم نهمین حجت دادار
غیر از خبر شور و شعف هیچ خبر نیست

نوشید هر آن کس، دمی از شهد ولایت
دانست که شیرین تر از این، شهد و شکر نیست

جان را به فدای قدمش کردم و شادم 
ما زنده به عشقیم، در این عشق ضرر نیست

آن کس که نرفت است ره پاک هدایت
هرگز به شب تیره اش امید سحر نیست

جز راه هدایت نرود مرد هنرمند
راهی که به دوزخ برسد راه هنر نیست

باید به رهی رفت که ایمن ز خطرهاست
جز راه هدایت، رهی ایمن ز خطر نیست

عمریست که غرقیم به دریای ولایت
بحری که در آنجا خطری بهر بشر نیست

چشمی که به دستان جواد(ع) است همیشه
جز آرزوی مرحمتش مد نظر نیست 

صدها هزار حاتم طایی گدای تو
ای جود تو زبانزد هر شاه و هر گدا

نازد خدا به خود که ترا آفریده است
ای ترجمان تک تک آیات کبریا

نام تو ورد روز و شب اهل آسمان
نامی که هست شرط اجابت به هر دعا

هر کس گدای کوی تو شد پادشاه شد
تاج شهنشهی به گدا می کنی عطا

آقای من صفات خدا در تو منجلی است
آری موّحدیم و به عشق تو مبتلا

ای آن که شیوه ی تو، طریق هدایت است
راهت به سوی جنت رضوان بَرَد مرا

روشن شده است چشم رضا(ع) از قدوم تو
ای قبله گاه شیعه و ای معدن سخا

سرهای ما به سجده ی شکر است تا ابد
شکر خدا جواد(ع) به ما گشته مقتدا

نخل ولایت است و ثمر داده است باز
یعنی خدای بار دگر گوهر آفرید

ای مست شهد جام ولایت به هوش باش
بار دگر خدای علی(ع) ساغر آفرید

خورشید دیده از رخ مهتاب بر نداشت
وقتی که دید حضرت حق اختر آفرید

پروردگارخواست خودش را نشان دهد
وقتی چهارده بشر انور آفرید

سرمایه های شیعه ندارد نهایتی
زیرا برای شیعه خدا زیور آفرید

پروردگار چون که به فکر نجات ماست
بر کشتی نجات بشر لنگر آفرید

می خواست تا که ره به سعادت برد بشر
از جنس خود برای بشر رهبر آفرید