تو را جان مادرت زهرا(س)
ابا صالح(عج) التماس دعا

ابا صالح(عج) التماس دعا یاد از پا افتادگان هم باش
ابا صالح(عج) ما گرفتاریم یاد جمع بیچارگان هم باش

گره تو از کار ما بگشا
ابا صالح(عج) التماس دعا

اباصالح(عج) التماس دعا درد ما را درمان تویی آقا
اباصالح(عج) التماس دعا هجر ما را پایان تویی آقا

وصال تو گشته چون رؤیا
ابا صالح(عج) التماس دعا

اباصالح(عج) التماس دعا بی تو دلهای شیعیان خون است
اباصالح(عج) التماس دعا بی تو دیده ی ما رود جیحون است

ز خون دل دیده ها دریا
ابا صالح(عج) التماس دعا

ابا صالح(عج) التماس دعا بی تو این دنیا سرد و خاموش است
بیا که شیعه برای قربان شدن در پایت کفن پوش است

به قربان تو  همه سرها
ابا صالح(عج) التماس دعا

اباصالح(عج) التماس دعا ما به درد هجران گرفتاریم
اباصالح(عج) التماس دعا ما ز درد هجر تو بیماریم

دوایی آقا به درد ما
ابا صالح(عج) التماس دعا

اباصالح (عج) التماس دعا دوریت آتش زد به جان ما
ابا صالح(عج) التماس دعا تو برای فرج هم دعا فرما

بیا دیگر ای گل طه
ابا صالح(عج) التماس دعا

ابا صالح(عج) التماس دعا ما همه محتاج دعا هستیم
ابا صالح(عج) التماس دعا ما به عشق تو مبتلا هستیم

تو ای بر آیات حق معنا
ابا صالح(عج) التماس دعا

اباصالح(عج) التماس دعا آیه های خدا را تلاوت کن
تو با صوت دلنشین خودت شیعه را لبریز از رضایت کن

به یاد آن ظهر عاشورا
ابا صالح(عج) التماس دعا 

ما با نسیم عشق به سوی تو آمدیم
تا در مسیر عشق چو طوفانمان کنی

سر می دهیم نغمه ی شادی میان راه
 روزی اگر که بی سر و سامانمان کنی

ما را هوای کوی تو ای دوست در سر است
تا خیس از طراوت بارانمان کنی

هر کس که شد خراب تو آباد می شود
ما آمدیم تا که تو ویرانمان کنی

هرکس گدای کوی تو شد پادشاه شد
هستیم ما گدا که تو سلطانمان کنی

با گریه آمدیم به امید آن که تو
غم را ز دل زدایی و خندانمان کنی

مست از می تو هر که شود مست واقعی است
ما آمدیم مهتر مستانمان کنی

چون قلب ما تهی است ز ایمان و معرفت
با یک نگاه مملو ایمانمان کنی

روی جبین ماست اگر مهر بندگی
باید به دست خویش مسلمانمان کنی

مردم شدن چه ساده و انسان شدن چه سخت
ما آمدیم تا که تو انسانمان کنی  

ای که هستی ذکر تسبیح تمام شیعیان
 از سر شوق و ارادت ما هوادار توایم

یوسف مصر وجودی و دل از ما برده ای
 تو بیا بیرون ز چاه آقا خریدار توایم

سیدی یابن الحسن(عج) با آن که مدیون توایم
من نمی دانم چرا پس ما طلبکار توایم

 جای آن که زینت آل علی(ع) باشیم ما
با گناه و معصیت ها مایه ی عار توایم

جای آن که باری از دوش تو برداریم ما
ما وبال تو شدیم و جمله سربار توایم

جای آن که مرهمی باشیم بر درد شما
سیدی یابن الحسن(عج) مشغول آزار توایم

الگوی رفتار ما، کردار نیکوی تو نیست
ما فقط دلدادگان ماه رخسار توایم

زینت گلزار آل الله یابن الفاطمه(س)
ما برای چیدن گلها به گلزار توایم

دم زدن از تو اگر نفعی برای ما نداشت
با دلیل و منطق خود فکر انکار توایم

سیدی هستی تو یک آئینه ی ایزد نما
ما مسلمانان ولی مانند زنگار توایم

در ظهور خود مکن تعجیل یابن العسکری(عج)
ما چگونه با چنین وصفی سزاورا توایم

خون دل از دو چشم من جاری، دامن از اشک چشم چون دریا
این همه اشک چشم و خونابه در فراق نگار می ریزد

سوختم مثل شمع و آب شدم،ای عجب پس چرا کباب شدم
مثل اشک کباب از چشمم، اشک بی اختیار می ریزد

باغ و گلزار بی رخش گلخن، زندگی هم بدون او مردن
باغبانا ببین که از چشمم، اشک بر جویبار می ریزد

همه ی هستی ام به قربانش، همه عالم فدای چشمانش
ذوالفقارعلی(ع) به دستانش، عشق از ذوالفقار می ریزد

نه فقط من به او سپردم دل، به در خانه اش شدم سائل
همه دل ها به سوی اومایل، دم به دم جان نثار می ریزد

ماه پنهان که برده دل از ما،هست بر آیه های حق معنا
باغ و بستان حسد برد بر او، لاله ها شرمسار می ریزد

سوختم از غم فراق رخش، راه ما روشن از چراغ رخش
گرد شمع رخ ندیده ی او، شیعه پروانه وار می ریزد

بی رخش راحت و قراری نیست، بر خزان بشر بهاری نیست
بر سری سرو سایه داری نیست، اشک ها بیقرار می ریزد

روز و شبها صدا زدیم او را، ما به هرجا صدا زدیم او را
گر نیاید امید محرومان، آبرو بی شمار می ریزد

بدون تو همه دنیاست تار و ظلمانی
تو نور هستی و تو روشنای دنیایی

برای دیدن روی تو چشم می خواهم
تو نور چشمی و گرمای قلب شیدایی

همیشه ورد لبم آیه های قران است
قسم به عشق به آیات وحی معنایی

گرفته رود ز چشم تو آب ای دریا
که رود آب بنوشد ز چشم دریایی

به شوق کوی تو مرغ دلم به پرواز است
تو سرو باغ بهشتی، تو  یاس زهرایی

تمام دفتر شعرم پر است از نامت
به خط فارسی و شیوه ی چلیپایی

تو رهنمایی و گم کرده ام تو را عمریست
بیا که بی تو روم رو به سوی رسوایی

ز پا فتاده ام آقا تو دست گیرم باش
امید من تویی و سروری و مولایی

نفس کشیدن من بی تو هست جان کندن
بیا بیا که تو هم جان و هم مسیحایی

تو  در کنار منی پس چرا ز من دوری؟
نکرده طرح کسی اینچنین معمایی؟

گذشت با غم هجر تو گر چه امروزم
امید وصل تو دارم به صبح فردایی

به هزار شوق و امید «ارنی» بخواندم اما
 تو دل مرا شکستی به جواب لن ترانی

به مناره مساجد چو اذان عشق گویم
به خدا تو را بخوانم که تو معنی اذانی

شده موی من سپید و به تنم نمانده طاقت
که گذشت در فراقت همه دوره ی جوانی

عوض نفس کشیدن همه عمر کنده ام جان
که بدون روی ماهت بگذشت زندگانی

تو بیا و بار دیگر بده جان تازه بر من
به کنار توست عمرم به خدا که جاودانی

منم آن گدا که چشمم طلبد نگاهی از تو
تو گدای خسته جان را ز چه رو ز در برانی

تو بگو مگر چه کردم که مرا ز خویش راندی
تو بریدی از من اما به کنار دیگرانی

به روی زمین نجستم به خدا نشانی از تو
تو که ماهتر ز ماهی به یقین در آسمانی

همه هست خود دهم تا که ببینم از تو رویی
که طلب نکرده ام من رخ ماه رایگانی

تو بیا که پیش پایت سر و جان فدا نمایم
که به پیش پایت ای جان چه خوش است جانفشانی

ما تشنه لبان جرعه ای دیداریم
از دوری تو ز دیده خون می باریم

گفتند که می رسی به زودی از راه
مشتاق شنیدن چنین اخباریم
---
عجل لولیک الفرج شده ورد لبم
از دوری تو همیشه در تاب و تبم

باید که ز درد دوریت می مردم
از این که هنوز زنده ام در عجبم
---
درآتشیم ازغم درد فراق تو
تو عشق ما و ما همه دراشتیاق تو

عشق است سال بعد در ایام اربعین
تا کربلا پیاده روی به اتفاق تو
---
نشانه ای ز حضورت در این حوالی نیست
به جز فراق تو آقا مرا ملالی نیست

بیا بیا که دلم از فراق تو خون است
مپرس حال مرا چون که بی تو حالی نیست

با یاد روی تو چه خوش احوال می شوم
انگار ترجمان سلامت تویی ... همین

می بارد از کرانه ی چشمان تو امید
گویی که آسمان کرامت تویی ... همین

صدق و صفا یکی ز هزاران صفات توست
مهر و صفا و صدق و صداقت تویی ... همین

گر می زنند لاف رفاقت تمام خلق
آقا یگانه مرد رفاقت تویی ... همین

ای آن که هست بر سر تو تاج بندگی
شایسته ی مقام  امامت تویی ... همین

گر می چکد ز غنچه ی لبهای تو عسل
شکر لب و در اوج ملاحت تویی ... همین

پاکی تو از خطا و گناه و از اشتباه
یعنی یکی ز خاندان طهارت تویی ... همین

با نغمه ی حجاز بخوانم مدیح تو
لحن خوش وکمال قرائت تویی ... همین

مولای مومنانی و مهجور مانده ای 
قران تویی کتاب هدایت تویی ... همین

ای ترجمان وحی تو هستی نوای عشق
اوج و فرود و شور تلاوت تویی ... همین 

می دهد خود را نشان گاهی به بعضی خاکیان
می کند خود را ولی ناگاه پنهان پشت ابر

گاه گاهی ماه پیدا می شود روی زمین
سایه اش افتد ولی در چاه پنهان پشت ابر

نیمه شب ها چشم می دوزم به سوی آسمان
 تا تماشایش کنم کوتاه پنهان پشت ابر

نیت رفتن ندارد ابر از این آسمان
سال ها مهتاب مانده «آه» پنهان پشت ابر

راه تاریک و خطرها در کمین آدمی است
نیست پیدا راه از بی راه  پنهان پشت ابر

مانع دیدار او ابر گناهان من است
 کی شده مهتاب خود دلخواه پنهان پشت ابر

نیستم چون لایق دیدار آن بدر تمام
بی گمان شد ماه با اکراه پنهان پشت ابر

حجت الله است آن بدر تمام فاطمه(س)
حیف، مانده حجتِ الله پنهان پشت ابر

کاش نام گل زهرا(س) به لبم گل می کرد
نام او کاش فقط نقش روی آش نبود

کاش می آمد و من محو جمالش بودم
نقش او سوژه نقاشی نقاش نبود

دیده را فرش ره حضرت او می کردم
مثل من کاش کسی خادم و فراش نبود

کاش خاک کف کفشش به دو چشمم می ریخت
غیر من هیچ کسی کاش که کفاش نبود

کاشکی می شدم از دیدن رویش خرسند
کاش چون شیعه کسی خرم و بشاش نبود

کاش تکرار نمی کاست ز شیوایی شعر 
کاش در شعر من این واژه ی"ای کاش" نبود