صدها هزار حاتم طایی گدای تو
ای جود تو زبانزد هر شاه و هر گدا

نازد خدا به خود که ترا آفریده است
ای ترجمان تک تک آیات کبریا

نام تو ورد روز و شب اهل آسمان
نامی که هست شرط اجابت به هر دعا

هر کس گدای کوی تو شد پادشاه شد
تاج شهنشهی به گدا می کنی عطا

آقای من صفات خدا در تو منجلی است
آری موّحدیم و به عشق تو مبتلا

ای آن که شیوه ی تو، طریق هدایت است
راهت به سوی جنت رضوان بَرَد مرا

روشن شده است چشم رضا(ع) از قدوم تو
ای قبله گاه شیعه و ای معدن سخا

سرهای ما به سجده ی شکر است تا ابد
شکر خدا جواد(ع) به ما گشته مقتدا

نخل ولایت است و ثمر داده است باز
یعنی خدای بار دگر گوهر آفرید

ای مست شهد جام ولایت به هوش باش
بار دگر خدای علی(ع) ساغر آفرید

خورشید دیده از رخ مهتاب بر نداشت
وقتی که دید حضرت حق اختر آفرید

پروردگارخواست خودش را نشان دهد
وقتی چهارده بشر انور آفرید

سرمایه های شیعه ندارد نهایتی
زیرا برای شیعه خدا زیور آفرید

پروردگار چون که به فکر نجات ماست
بر کشتی نجات بشر لنگر آفرید

می خواست تا که ره به سعادت برد بشر
از جنس خود برای بشر رهبر آفرید