جستجو کردم جهان را کو به کو صحرا به صحرا
من ندیدم روی ماهت پس کجایی، پس کجایی

ای همه مهر و عطوفت، ای همه خوبی و پاکی
تو بیا تا کلبه ی بی رونقم گیرد صفایی

ای چراغ آسمانها روشن از برق نگاهت
پا ی خود بگذاربرچشمم که گیرد روشنایی

آرزوی دیدن خورشید مانده بر دل ما
از پس پرده برون آ، ای که خورشید خدایی

زیر بار ظلم ظالم، لب فرو بسته است مظلوم
پس بیا ای آنکه بر مظلوم فریادی رسایی

پادشاه عالمینی، در شجاعت چون حسینی
حسن یوسف داری و همچون حسن مرد سخایی

فرش راهت می کنم، من دیده ی ناقابلم را
فرش راهت دیده ام، در پیشگاهت جان فدایی

یوسف حسنی و هستم عاشق آن روی ماهت
کی روا باشد میان عاشق و معشوق او آنی جدایی

یوسف زهرا تویی تو، منجی دنیا تویی تو
در بقیع در سامرا در مشهدی در کربلایی

جز جفا در حق تو ای مهربان کاری نکردم
در عوض هرگز ندیدم ذره ای هم بی وفایی

ای که هر مظلوم را یار و مدد کاری تو مهدی
پاسدار حرمت خون شهید سرجدایی

نیست همتایی تورا در بخشش و فضل و کرامت
می کنم از درگهت تنها نگاهی را گدایی

به انتظار نشستن نمی دهد سودی
شده است تجربه این انتظار به کرار

برای آمدن تو تلاش باید کرد
بایستم پس از این منٌٌٌٌ به شوق دیدنت ای یار

تو نور پاک خدا و تو پادشاه جهانی
ز ره رسی و کنی عدل و داد را تو پدیدار

تو کفر و ظلم و ستم را ز ریشه خواهی کند
تویی به لشگر اسلامیان امیر و جلو دار

بدست توست که اسلام سرفراز خواهد شد
تویی به قافله عشق رهنما و علمدار

خدا کند که بیایی که چشم در راهیم
بیا بیا گل زهرا که هست موقع دیدار

دیدم بخوابم آمدی از جاده های دور دست
ناگه دلم گفتا که خواب خوب من تعبیر شد

این جمعه چون بگذشت و یار من نیامد از سفر
آیات غربت بار دیگر نازل و تفسیر شد

بی روی تو افسرده ام ، غمگین و زار و خسته ام
عشقم اسیر قسمت و با درد و غم تقدیر شد

گفتی دلت را پاک کن از غیر ما گر عاشقی
دل با گلاب ناب عشق روی تو تطهیر شد

با یاد چشم نرگست، نرگس کشیدم در دلم
نرگس هم از هجران تو پژمرده و دلگیر شد

از دوری رخسار تو جانم رسیده بر لبم
از زندگی هرعاشقی، بی روی ماهت سیر شد

شام فراق روی تو بسیار طولانی شده
خورشید عالمتاب من صبح طلوعت دیر شد

من روزه دار عشقم و من تشنه ی لعل لبش
وقت اذان عاشقی،هنگامه ی افطار کو؟

دیریست برده دل زمن،آن دلبر شیرین سخن
آن دلستان، آن دلربا، آن دلبر و دلدار کو؟

من از فراق روی او هستم اسیر دام غم
بر این اسیر دام غم، غم پرور و غمخوار کو؟

خواهم که راز خویش را افشا کنم، افشا کنم
این راز پنهان مانده را، آن محرم اسرار کو؟

او یوسف حسن است و من، هستم خریدار رخش
امّا به قدر قیمتش، ما را زر و دینار کو؟

گر چشم بگشایم دمی، مولا همیشه با من است
بهر تماشای رخش یک دیده ی بیدار کو؟

تنهای تنها مانده ام، از قافله جا مانده ام
از قافله جا مانده را، وقت خوش دیدار کو؟؟؟

دلم هوای تماشای روی او دارد
به من بگوی که آن یار مهربانم کو

بهارمن بگذشت و رسید فصل خزانم
کسی که بار دگر سازد او جوانم کو

جهان پراست ز ظلم ز جور بی حد و حصر
یگانه منجی انسان و این جهانم کو

شنیده ام همه وصف جمالش از دگران

گلی که هست زینت هر باغ و بوستانم کو

به جستجوی رخش پایم از توان افتاد
توان دهنده ی این پای ناتوانم کو

همیشه نام قشنگش مراست ورد زبان
دعای روز و شب و ورد این زبانم کو