ای گل باغ ولا و معنی ام الکتاب
جوشد از دریای علم بیکرانت درّ ناب

از نفس هایت خدا علم الیقین را آفرید
عاشقی کردی خدا آداب دین را آفرید

هر کجا گفتی سخن، بر تو ارادت داشت علم
در کلام نافذت رنگ هدایت داشت علم

عید میلادت برای شیعه عید اسعد است
روز میلاد تو روز جشن آل احمد(ص) است

ای سراپای تو نورانی ز علم و معرفت
تو سراپا فضلی و جود و کمال و منزلت

علم و دانش از شما پیوسته در قد قامت است
گفته های تو خدا را معجزات و آیت است

ای صفات تو صفات حضرت رب رحیم
ترجمان تک تک آیات قران کریم

آمدی تا آبرو بخشی به ایمان و یقین
شرح و تفسیری تو بر آیات قران مبین

درس توحید و نبوت را به ما آموختی
عدل را درس عدالت را به ما آموختی

قبله گاه و مقتدای شیعیانی ای امام
کعبه باشد روز و شب گرد شما در استلام

آشنا وقتی که ما با معنی عاشق شدیم
 از سر شوق و رضا ما شیعه ی صادق(ع) شدیم

مکتب تو مکتب اسلام و شیعه پروری است
راه و رسم و شیوه ی تو شیوه ی پیغمبری است

علم تو سرچشمه اش علم خدای کبریاست
راه تو راه محمد(ص) راه و رسم انبیاست

دین و قران را حیات و زندگی بخشیده ای
شیعیان را عزت و بالندگی بخشیده ای

از دم گرم شما آیات قران جان گرفت
حضرت حق با شما از آدمی پیمان گرفت

رهنما و رهبر و مصباح راه شیعیان
شیعیان مانند جسمند و شما مانند جان

مومنان درس بصیرت از شما آموختند
رهروان حق، طریقت از شما آموختند

ای چراغ روشن راه سعادت پیشگان
ای مرام تو مرام ما ولایت پیشگان

صادقی و نام تو شیرین تر از شهد و عسل
روی قلبم حک شده نام تو از روز ازل

شیعه ی آل علی(ع) هستیم از عهد کهن
شکر حق گوئیم تا وقتی رود بر تن کفن

هستند شیعیان جهان مبتلای تو
بود و نبود و دار و ندارم فدای تو
"نگذاشتند دستـه‌ گل آرم بـرای تو
از اشک بر مزار تو گل چیده‌ام ز دور"

چون آمدن کنار تو ممنوع بود و هست
روبیدن غبار تو ممنوع بود  و هست
"بوسیدن مـزار تـو ممنـوع بود و هست
قبر تـو را ستـادم و بوسیده‌ام ز دور"

می خواستم  ز اشک دو چشمم  وضو  کنم
از خاک قبر تو طلب آبرو کنم
"می‌خواستم مزار تو را شستشو کنم
کردم نثار، خون دل از دیده‌ام ز دور"

آورده باد جلوه ای از آن شمیم را
صدها سپاس حضرت رب کریم  را
 "سازد خموش روز قیامت جحیم را
اشکی که بر مزار تو پاشیده‌ام ز دور"

آقا تویی به روز  قیامت مرا شفیع
ای آن که هست نزد خدا جای تو رفیع
"تا کسب آبرو کنم از روضه بقیع
صورت ز خاک قبر تو پوشیده‌ام ز دور"

من در غم شهادت تو گریه کرده ام
یک عمر در زیارت تو گریه کرده ام
"هر روز بهر غربت تـو گریه کرده‌ام
هر شب ز درد و داغ تو نالیده ام  ز دور"

بر لوح و حجر و فرش و قلم مانده داغ تو
بر پاره‌پاره ی جگرم مـانده داغ تو
 "باشد بهشت مـن حرم بی‌چراغ تو
یک عمر دور قبر تو گردیده ام ز دور"

قصه ات خاطره ی بستن دستان علی(ع) است
باز هم غم به دل حضرت زهرا(س) شده است

تو همان حیدری و کوچه همان کوچه غم
مرغ دل پر زده و راهی آنجا شده است

وای من دشمن دین داد تو را دشنامت
مُرد باید ز غم آنچه به مولا شده است

بارها دشمن دین بر تو تهاجم آورد
وای من ظلم و ستم  بر گل طا ها شده است

ناسزا ها به لب دشمن تو جاری بود
هتک حرمت به تو از جانب اعدا شده است

پا برهنه به سوی قصر تو را می بردند 
باز هم قصه کوچه است که معنا شده است

بکشیدند طناب و به زمین خوردی تو
زین عمل دشمن اسلام چه رسوا شده است

قصه ی کوچه اگر بود معمای بشر
 با زمین خوردن تو حل معما شده است

گر چه در کرب و بلا دید مصیبت زینب(س)
 باز خونین بصر زینب کبری(س) شده است

باز هم سیلی و فحاشی و هتاکی و ظلم      
جبت ظاهر شد و طاغوت هویدا شده است

در زمین از غم تو خاک عزا بر سر ماست
 و سیه پوش غمت عالم بالا شده است

روضه خوان غم تو حضرت جبریل امین
داغدار غم تو نوح و مسیحا شده است

این روایت از امام صادق(ص) است
گفته های او کلام خالق است

گفت با یاران خود مولای ما
تا ببخشد روشنی فردای ما

« انّ فوق عبادهٍ عبادهً
و حبنا اهل البیت افضل عباده »

فوق هر عبادتی، عبادتی است
این سخن را نکته و لطافتی است

نیست بالاتر ولی از حب ما
هیچ عبادتی در نزد خدا

هر عبادت هست محدود ای بشر
حب ما اما همیشه مستمر

گر که می جوئید پس راه صواب
یا اگر خواهید از ایزد ثواب

دوست دار آل پیغمبر(ص) شوید
شیعه باشید و ره حیدر(ع) روید

آن که در دل حب آل الله(ص) کاشت
پرتو انوار شمس و ماه داشت

هر کسی که او شیعه ی آل عباست
قلب او لبریز انوار خداست

در آن شب قشنگ ز بستان عاشقی
صدها سبد گل مهتاب چید و بعد

با جلوه جمال خودش وقت نیمه شب
او پرده ی نمایش شب را درید و بعد

پرهای جبرئیل کم آورد پیش او
وقتی به سوی حضرت سبحان پرید و بعد

اول خدا به لطف خود او را بیافرید
با ناز او سپس دو جهان آفرید و بعد

هر عاقلی که وصف جمالش شنیده است
دیوانه وار دست خودش را برید و بعد

در راه اعتلای بشر در تمام عمر
بر جان خود بلا و مصیبت خرید و بعد

از ما خطا و جرم فراوان بدید لیک
با اذن حق به هر گنهی خط کشید و بعد

هر کافری که وصف کمالات او شنید
دل را به او سپرد و شد او را مرید و بعد

مجذوب او شدند همه اهل آسمان
در خاک هم گروه زیادی شهید و بعد

هر جا که نام حضرت او از لبی چکید
صد دل برای حضرت او می تپید و بعد

دادند دل به او همه ی کودکان شهر
دل برده است از پدر مو سپید و بعد

حلال مشکلات بشر هست نام او
روز ولادتش شده بر شیعه عید و بعد

کوشید تا رضا شود از او خدای او
چون او محمد(ص) است، خدا هم حمید و بعد

میلاد باسعادت صادق(ع) مبارک است
این آن محمدی است که آئینه دید و بعد

ز داغ تو خون ریزد از چشم یاران
همه قدسیان در غمت دیده گریان

خداحافظ  ای کوه صبر و شهامت
خدا حافظ ای معنی استقامت

خدا حافظ ای درد دار مدینه
خداحافظ ای سایه سار مدینه

خداحافظ ای آیت آسمانی
خداحافظ ای رحمت جاودانی

خدا حافظ ای الگوی پارسایی
خدا حافظ ای پای تا سر خدایی

تویی گنج اسرار زهرای اطهر(س)
خداحافظ ای شافع روز محشر

تو انگشتر عاشقی را نگینی
تو از داغ زهرای اطهر(س) غمینی

خداحافظ ای داغ مادر کشیده
خداحافظ ای غیر محنت ندیده

خدا یار تو ای چراغ هدایت
خدا حافظ ای رهنمای سعادت

خداحافظ ای روشنی بخش دلها
خداحافظ ای نور چشمان زهرا(س)

خدا حافظ ای مخزن علم و تقوا
گل باغ دین از تو گشته شکوفا

تویی صادق و وارث انبیایی
خدا حافظ ای معنی پارسایی

خدا حافظ ای باعث فیض رحمان
ز داغ تو خون شد دل هر مسلمان

 به هردم گرفتم سراغ تو آقا
دل و دیده خون شد ز داغ تو آقا

ز داغ تو چشم فلک خون شد آقا
همه دیده ها رود جیحون شد آقا

همه قدسیان در غمت زار گریند
همه خاکیان نیز بسیار گریند

جهان رخت غم کرده بر قامت خویش
دل اهل عالم همه پر ز تشویش

پس از تو زمین رنگ شادی نبیند
زمان هم ز داغت به غم می نشیند

همه روز ها می شود شب پس از تو
ذهب می شود دین و مذهب پس از تو

خدا حافظ ای نور، الله اکبر
خدا حافظ ای شافع روز محشر

گوهر هر علم در دریای توست
طور ایمن کوی قربنای توست

نام صادق هست بس زیبنده ات
راستگویان جمله ره پوینده ات

عالمان جمله ارادت مند تو
حضرت حق هم رضایت مند تو

نام تو سر چشمه ی آب بقا
مکتب شیعه گرفت از تو بنا

از تو چشم شیعیان پر نور شد
بی تو هرکس شد، دو چشمش کور شد

خو گرفته با لبانت آیه ها
قدسیان گرد تو چون پروانه ها

تک تک آیات را معنا تویی
صادق(ع) و زیبا گل زهرا(س) تویی

ای امید روز حشر شیعیان
براصول دین تو هستی پاسبان

نام تو تسبیح صبح و شام ماست
پیروی از راه تو اسلام ماست

علم تو اصل الاصول دین ما
راه تو راه تمام انبیا

از دمت قران دوباره جان گرفت
شد سعید آنکس ز تو فرمان گرفت

ای کلام تو همه تفسیر وحی
مکتب تو مکتب تکثیر وحی

علم و ایمان را تو جان بخشیده ای
تو حقیقت را زبان بخشیده ای

ای چراغ راه اهل معرفت
ای تو بر انسان ز ایزد موهبت

زندگی یعنی ولای حیدری
طاعت محض از امام جعفری

ابر دیده در غمت بارانی است
شیعه دلخون، گرم سرگردانی است

خاک غم بر سر تمام قدسیان
رخت غم بر تن تمام خاکیان

جای جای این زمین بزم عزاست
عالم هستی همه ماتمسراست

ما به تو داریم ارادت از قدیم
تا قیامت داغدار صادقیم

پای زد بر خاک فرزندی ز فرزندان زهرا(س)
ماه مات و محو این زیبایی رخسار و سیما

تکیه زد بر کوهی و خورشید شد محو تماشا
فرش راه صادق آل محمد(ص) دیده ی ما

آسمانی ها ، زمینی ها همه شادند امروز
دست بیعت با ولای حیدری دادند امروز

شیعیان سرتا به پا از شوق فریادند امروز
غمگساران از غم و اندوه آزادند امروز

آمد و از مقدم او شد جهان زیبای زیبا
فرش راه صادق آل محمد(ص) دیده ی ما

هر که شد شاگرد دانشگاه او فهمید دین چیست
هر که شد شاگرد او فهمید قران مبین چیست

هر که شد شاگرد او فهمید حرف مومنین چیست
هر که شد شاگرد او فهمید معنای یقین چیست

با احادیثش کتاب وحی را بنمود معنا
فرش راه صادق آل محمد(ص) دیده ی ما

شیعیان صد مژده آمد صادق آل محمد(ص)
تا بشر را رهنمون سازد به راه دین سرمد

جنسش از نور خدا، خو و مرامش همچو احمد
غیر آل مصطفی(ص) دیگر کسی چون او نیامد

عاقل است آن کس که شد با دیدن او مست و شیدا
فرش راه صادق آل محمد(ص) دیده ی ما

در همه تاریخ او در علم و تقوا بی نظیر است
مثل حیدر(ع) دستگیر هر یتیم و هر اسیر است

مثل زهرا(س) مادرش او صاحب خیر کثیر است
دشمن او هر کسی باشد فریق فی السعیر است

دشمنان دین به دست او همه خوارند و رسوا
فرش راه صادق آل محمد(ص) دیده ی ما

بر خدای حضرت صادق (ع) کنم دایم توکل
می زنم بر دامن مولای خود دست توسل

شد معطر عالم از عطر خوش آن بهترین گل
طبع من از یمن میلادش شده پر از تغزل

چشم امیدم به دست حضرتش در صبح فردا
فرش راه صادق آل محمد(ص) دیده ی ما

اسوه ی تقوا و پاکی هاست آن مولای عشق
درغم آن اسوه ی تقوا بسوزم همچو شمع

اوست دریای فضایل، اوست دریای کرم
در غم جانسوز آن دریا بسوزم همچو شمع

ترجمان و معنی و مفهوم آیات خداست
وحی وقتی مانده بی معنا، بسوزم همچو شمع

در کمالات و فضایل اوست بی همتاترین
در غم آن مرد بی همتا بسوزم همچو شمع

حیدر(ع) ثانی به دست دشمنان چون شد شهید
در غم مردی علی(ع) سیما، بسوزم همچو شمع

بر زمین افتاد صادق(ع) مثل جد خود حسین(ع)
باز هم چون ظهر عاشورا بسوزم همچو شمع

در تمام عمر اگر گریم ز داغ او کم است
تا ابد، هم روز و هم شبها بسوزم همچو شمع

هر که داغ او ندارد در دل خود شیعه نیست
شیعه هستم طبق این فتوا بسوزم همچو شمع

در شگفتم از چه رو ویران نشد هفت آسمان
تا که پابرجاست این دنیا بسوزم همچو شمع

شهر پوشیده به تن رخت سیاه غم او
شیعیان تا به ابد از غم او گریانند

سیل غم از همه سو راهی دلها شده است
چشمها نیز که آبستن یک طوفانند

سینه می سوزد و دل پر شده از غصه وغم
اشکها از غم اوسیل به هر دامانند

بعد از این نیست در عالم خبر از عیش و سرور
در عوض غصه و غم در دل ما مهمانند

سوخت از زهر جفا چون جگر حضرت عشق
سینه ها از غم او تا به ابد سوزانند

آن که صادق تر از او در همه ی عالم نیست
او که خود ترجمه ی ساده ای از قرانند

رفته در خاک و ز داغش همه ی عالمیان
دست غم بر سر و سرها به روی دامانند

هست تا جان به تنم در غم او گریه کنم
ابر چشم بشریت همه پر بارانند

باید از غصه بمیریم همه در غم او
که همه عالمیان از غم او نالانند

خفته در خاک ولی نیست ز ما غافل او  
که به اعمال بشر روز جزا میزانند