ز غم رها کند مرا، نگار نازنین من
دست به سوی آسمان ، اگر مرا دعا کند

دعا کند اگر مرا،نگار ناز پرورم
سعادتی همیشگی، خدا به من عطا کند

عطا کند اگر خدا ، سعادتی همیشگی
عطای خویش را خدا، به عشق مرتضی کند

خدا کند خدای من، مرا به عشق مرتضی
چو مرغ مانده در قفس، اسیر و مبتلا کند

اسیر و مبتلا شدم، اگر به عشق مرتضی
به عشق مرتضی مرا، خدا ز غم رها کند

شفیع هر که شد علی (ع)،به روز حشر بی گمان
به شکر سر به سجده بر، تربت کربلا کند

علی(ع) وزیر مصطفی، علی(ع) خبیر و با خدا
علی(ع) هر آنچه می کند، به عشق مصطفی کند

خنده می بارد ز لبهای ملایک
در دل قدوسیان آوای شادی

مولد مولا علی (ع) گردیده کعبه
بر لب افلاکیان آوای شادی

تهنیت گویان به هم پیغمبرانند
ذکرشان ، تسبیحشان آوای شادی

مقتدای شیعیان چون گشت حیدر
  فکر و ذکر شیعیان آوای شادی

نام حیدر زینت دنیا و دین است
هر چه نغمه در جهان آوای شادی

غصه شد مدفون و شادی شد پدیدار
جاودان شد جاودان آوای شادی

تو امام المتقینی
مؤمنان را مقتدایی

معنی قران تو هستی
متقین را رهنمایی

تو صراط مستقیمی
نعمت بی منتهایی

یا علی(ع)  روح نمازی
ذکر و تسبیح و ثنایی

کعبه باشد زادگاهت
تو علی(ع)  مرتضایی

معنی احرام و حجی
مروه و سعی و صفایی

استواری همچو کوهی
کوه نوری و منایی

زینت دنیا تو هستی
زر شناسم تو طلایی

بر امین الله امینی
تو وصی مصطفایی

از چه گشته کعبه قبله ؟
پاسخ بر این چرایی

بس جفا ها دیدی اما
نیست در تو بی وفایی

معدن فضل و کمالی
از بدی دوری ، جدایی

بر تمام دردمندان
هم دوایی هم شفایی

یا علی(ع)  میزان عدلی
تو ترازوی خدایی

ذکر و یاد تو عبادت
هم تو معنای دعایی

پرتو نور خداوند
منبع هر روشنایی

در ره ارشاد امت
با محمد(ص) همنوایی

عبد فانی در خداوند
بنده ی ایزد نمایی

دل ز خوبان می بری تو
دلبران را دلربایی

جان فدای مقدم تو
یا علی(ع) مولای مایی

با او شب سیاه مبدل شود به روز
او می رسد که نوع دعا را عوض کند

ما گر وفا کنیم به فکر منافعیم
او میرسد که رسم وفا را عوض کند

ما بندگان سیم و زر و جاه و ثروتیم
باید بیاید او که خدا را عوض کند

مقصود کعبه است و به بتخانه می رویم
باید بیاید او و گِرا را عوض کند

دنیاست دین ما و ذهب مذهب شماست
لختی درنگ تا که منا را عوض کند

جای من و شما نه خاک زمین است دوستان
او میرسد که ارض و سما را عوض کند

داریم چون به دامن او دست التجا
می آید او که فقر و غنا را عوض کند

دنیا فناست راه بقا جستجو کنید  
می آید او که راه بقا را عوض کند  

تو علی(ص) و شاهد خلقتی، تو فقط طریق هدایتی
خورشید و ماه و ستارگان، سوسوی ضیای تو یا علی(ع)

اگر از کسی شوی تو رضا، بشود خدا هم از او رضا
که رضای خالق دوسرا، همه در رضای تو یا علی(ع)

نروم رهی به جز از رهت، نزنم به جز در درگهت
چو که پادشاه دو عالمم، چو شوم گدای تو یا علی(ع)

همه دار و ندار من تویی، همه عز و وقار من تویی
تو امیر عشقی من کنم سر و جان فدای تو یا علی(ع)

تو مریدی و تو مراد من ، تو حیاتی و تو ممات من
تو وصی به حق محمدی(ص)، منم و ولای تو یا علی(ع)

تو موید ذات سرمدی، تو برادر خاص احمدی(ص)
نه عجب اگر که خانه وحی، شده صحن و سرای تو یا علی(ع)

تو ترازوی اعمال بشری ، حی علی خیر العملی
توحیدی و حمدی و هل اتی، جانم به فدای تو یا علی

لبی بوسه زند بر لب، لبی هم گونه می بوسد
به یمن سال نو دنیا به کام عشق بازان شد

زمستان باعث سرسبزی دنیاست ای یاران
بهاران رنگ خود را سخت مدیون زمستان شد

به من پاییز درسی داد شد آویزه ی گوشم
که شد چون ریشه اندر خواب وقت برگ ریزان شد

اگر بیدار شد ریشه شکوفا می شود بوته
شکوفا چونکه شد بوته ، توان گفتا بهاران شد

منم شیعه، امیر من، امیر المومنین(ع) باشد
همان پیوسته بیداری که بر ما شیعیان جان شد

منم آزاده گر چه در حصار دین گرفتارم
هر آن کس دین ندارد گر چه آزاد است زندان شد

سرودم من به وصف حیدر کرار صدها بیت
خوشا روزی که ابیاتم هزار ان در هزاران شد

ننشینیم ز پا بلکه خروشیم چو موج
زندگی بخش چو یک چشمه ی جاری باشیم

وقت آن است که ما عامل قران گردیم
نیست زیبنده فقط حافظ و قاری باشیم

سعی کن دیده ی تو فرش ره دوست شود
نه که بر فرش ره دوست غباری باشیم

خانه ی دیده و دل مسکن و ماوای علی (ع) است
از چه در بند سر زلف نگاری باشیم

ذوالفقار علوی باش که در دست علی (ع)
دین حق را من و تو در پی یاری باشیم

نو بهار است بیا تا من و تو گل بشویم
باغ دین را نکند بوته ی خاری باشیم

یار اینجا کنار ماست، چرا، بهر نوشیدن می از لب  او
گاه قران بدست و گه تسبیح ، دمبدم استخاره می سازم

سال نو شد خزان به یغما رفت ، وقت رقص گل است در گلشن
باغ دل را کنم مصفا من ، انقلابی دوباره می سازم

اهل بیت محمد(ص) و قران، بال پرواز تا خدا هستند
چون مهیاست این دوبال مرا، خویشتن را طیاره می سازم

با صدای رسا کنم اعلام، که علی(ع) پیشوای دین من است
بهر اعلام حق پرستی خود، بی نهایت مناره می سازم

گر به غیر از لباس دین به تنم ، من لباس دگر بپوشانم
هیکل خوشقواره خود را ، بی گمان بدقواره می سازم

هست الله کردگار من و، رهنمایم محمد(ص) عربی است
با امامت و عدل و روز معاد، بهر دینم عصاره می سازم

سال نو می شود خداوندا،حال مارا خودت بهاری کن
دل ما گرکه پر شد از گل عشق، زندگی را بهاره می سازم

می و مستیش همه لعل لب دلدار است
یار را او عوض سیم و ذهب می خواهد

خانه دوست مطبخانه ی بیماری اوست
اوست بیمار و به هر درد مطب می خواهد

فرصت نیمه ی شب فرصت بس مغتنمی است
دوست را در دل هر نیمه ی شب می خواهد

عاشق آن است که بی چون و چرا دل بدهد
نیست عاشق اگر از یار سبب می خواهد

دل دریایی من خانه ی دلدار من است
رقص کن رقص که این خانه طرب می خواهد

بسته شد گر در رحمت منشینید ز پا
بطلب بارش رحمت که طلب می خواهد

حیدری مذهبم و بین همه لیل و نهار
دل من سیزده از ماه رجب می خواهد

هر که خواهد که برد نام علی(ع) را به زبان  
خوش صدا حنجره چون زنگ حلب می خواهد  

هر که جز راه علی(ع) رفت و طلب کرد بهشت
کار او بی حد و بی حصر عجب می خواهد

اسیر سر زلف دلبر شده دل
دل مرد عاشق سرای نگار است

نبیند خزان دل که شد زنده با عشق
دل عاشقان را همیشه بهار است

گهر جستجو کردم و یار جستم
عیار نگارم شش در چهار است

کنم فخر بر اهل عالم مداوم
که دلدار من مایه ی افتخار است

میان همه دلربایان عالم
فقط یار من صاحب ذوالفقار است

علی(ع) رهنمای ره شیعیان است
علی ماه روشن به شبهای تار است

علی(ع) کعبه ی دل ، علی قبله دل
علی(ع) ذکر گهواره ام تا مزار است

از آن رو علی(ع) گشته محبوب دلها
که الله اکبر علی(ع) را شعار است