پرده ی غیبت اگر مانع دیدار تو شد
بی گمان در همه دم ناظر کردار منی

سعیم این است که دوری کنم از صحبت لغو
آخر ای جان جهان سامع گفتار منی

دانم ای دوست که دانی همه اسرار جهان
یار دیرین من و محرم اسرار منی

مشکلی نیست که با دست تو آسان نشود
مشکلی نیست مرا تا تو مددکار منی

غم بی یاوری و غصه تنها بودن
به فنا رفت چو فهمید که تو یار منی

کار من بود جفا کاری و کار تو وفا
من جفا کار تو امّا تو وفا دار منی

یوسف حسنی و بازار فروشت اینجا
عجب این است چرا پس تو خریدار منی؟

شب جدایی تو شام درد و رنج و غم است
ز بعد ظلمت شب گرچه هست فردایی

گشوده مرغ دلم بال و پر، تماشا کن
به جستجوی تو پر می زند به هر جایی

به خواب کاش روم تا که خواب تو بینم
شبی که خواب تو بینم شبیست رؤیایی

پری رخان زمین پرده می کشند به رخ
اگر ز پرده غیبت دمی برون آیی

تو یوسفی و زلیخای تو تمام جهان
به پای تو نرسد هیچکس به زیبایی

«صلاح مملکت خویش خسروان دانند»
بیایی یا که نیایی امیر و مولایی

منم که تشنه ی یک جرعه از نگاه توام
نگاه خود بده بر من ز فضل و آقایی

تمام باغ جهان پر ز خار و خاشاک است
تو آن گلی که صفا بخش باغ دنیایی

مشام ما بنواز ای گل همیشه بهار
که حسن یوسفی از نوع اصل زهرایی

یک عمر دو دیده به رهش دوخته بودیم
ماه ده و چار آمد و نور بصر آمد

دیگر خبر از غصه و اندوه و محن نیست
ای غمزدگان عمر غم وغصه سر آمد

آن شب که شب ظلمت و هجران صفتش بود
پایان شد و هنگامه ی فتح و ظفر آمد

برداشت نقاب از رخش آن ماه تر از ماه
آن بدر منیر از پس پرده به در آمد

بی روی مهش تلخی ایام چشیدیم
تلخی به فنا رفته و عهد شکر آمد

بر خاک بسایید سر سجده که اینک
از سوی خدا معدن در و گهر آمد

ای شیعه اثنی عشری مژده ترا باد
آن مصلح کل والی اثنی عشر آمد

ای قمری عاشق که سرودی غزل عشق
ده مژده به عشاق که شب را سحر آمد

از شوق بریزم زبصراشک دمادم
ای منتظران منتظران منتظر آمد

آتش هجر رخش سوخت سرا پای مرا
منم و یک تن تبدار نیامد خبری

گفته بودند به زودی ز سفر می آید
قرن بگذشت به کرار نیامد خبری

صبر کن صبر،که او آمدنش نزدیک است
صبر کردیم چه بسیار نیامد خبری

همه شب تا به سحر می نگرم بر رخ ماه
ولی از ماه ده و چار نیامد خبری

چشمها بر در و ما منتظران قدمش
با دل و دیده ی خونبار نیامد خبری

یار پیداست خطا از دل و از دیده ی ماست
که ز دلدار وفا دار نیامد خیری

طواف کعبه نمودم به شوق روی نگار
به شوق دوست بخواندم نماز حاجت یار

میان منبر و محراب خیمه گاه نیاز
سپرده چشم مرا غم کنار خلوت یار

نکرده شکوه نگاهم ز دودمان حجاب
ز پشت پرده رسیدم به بی نهایت یار

کشند پرده به چهره پری رخان زمین
اگر زچهره برافتد نقاب صورت یار

به سرو باغ بگو چشم خود گشای دمی
ببین که در حرم ما چه کرده قامت یار

عجب مکن ز مغنّی که بعد از آن همه عمر
فروخت ساز صبا را به یک عنایت یار

به خانه ی دل من این سرای امن خدا
قیامتی شده بر پا شب ولادت یار

به شوق دیدن تو چشم خویش بگشایم
کرم نما و فرود آ، دودیده خانه توست

ز درد هجر تو ای نور دیده دلتنگم
دل است خانه غمها، دودیده خانه توست

به انتظار تو عمریست چشم در راهم
وندبه های فرج را، دودیده خانه توست

شکسته قلب من از داغ از دوریت مولا
قسم به ام ابیها، دودیده خانه توست

دوباره جمعه گذشت و نیامدی آقا
چه کرده ایم مگر ما، دودیده خانه توست

دو دیده ام ز فراغ تو رود طوفانیست
و دامنم شده دریا، دودیده خانه توست

امید وصل تو سرمایه ی حیات من است
بیا بیا گل طه، دودیده خانه توست