هست پیغــــمبر(ص) یگانه اســــــوه ی تقوا و دین
اسوه و اســـطوره ایـــــمان صـــــدایت می زند

در جوانمردی ندارد هیــــچ همــــتایی علی (ع)
سیدی شاه جوانمـــــردان صــــدایت می زند

بین آن دیــوار و در با پـــهلــوی بشکسته اش
دخت پیغــــمبر تورا ازجــــان صدایت می زند

خون دل جاری زحلـقوم حسن (ع)، در تشت و او
با دل خونیـــن و خون ریزان صـــدایت می زند

یک ســـری بالای نی قِِــــران تـــلاوت می کند
برســـر نی قـــاری قـــران صــــدایت می زند

درکنارعلقـــمه افــــتاده ســـــقایی به خــاک
با لب خشـــکیده و عطــــشان صدایت می زند

خواهـــــــــرغــم پـروری افــتاده در دام بلا
شهر ، شهر و کو به کو گــریان صدایت می زند

غنچه نشـــکــفته ای پژمرده روی شاخسار
غنچه نشــــکـــفته بیـــجان صدایت می زند

بلبلی کنج قفـــس جــــان داد بی فریاد رس
بلبل جان داده درهجــران صــــدایت می زند

سیدی یابن الحـــسن (عج ) بیمار دشت کربلا
با تنی تبدارو بس ســــــوزان صدایت می زند

گر نباشــــد علم ، آدم می شود گمـــگشته راه
عالِم عــــلم همه اد یــــان صـــــدایت می زند

مکتب شــــیعه اگرچه زنده با نام عـــلیست
بانی و بنـــــیان گــــــــزار آن صدایت می زند

در میان حبس با صد ناله و آه و فغان
بیگناهی کنج یک زندان صــــــدایت می زند

درغریبی و به غـــربت ضـــــامن آهو رضا (ع)
همصـــــدا با مـــــلّت ایران صــــدایت می زند

سیدی مردی ســـــراپا جود و احـــسان و ســخا
صبح و ظهر و عصرو شبگاهان صـــــدایت می زند

سیدی یابن الحسن (عج )جد تو با صد شور و شوق
همصدای جمله مشــــــــتاقان ، صــدایت می زند

عسگری (ع) هم ، سیدی همدوش دیگر عاشقان
از مـــــــیان مرقد ویران صــــــــدایت می زند

سیدی بهر ظهــورت دســـت سوی آسمان
شیعه با صد غصه و افـــــغان صـــدایت می زند

در آیـــــــنه ی دل رخ زیـــــباش هویداست

چون شــرم و حــــیا می کند او از گنه ما

بگرفـته به رخ پرده اگر او ،گـــنه از ماست

از جــنس گــنه دوخــته بر دیـده نـــقابیم

بردار نــقاب و بـــنگر یار هـــــمین جاست

امروز اگـــر ما زگــــنه فاصــــله گــــیریم

آن موعد دیدار همــین مطلــــع فرداست

ما تــشنه و در دشــت، به دنــبال سرابیم

گم کرده رهیم، راه حقیقی سوی دریاست

یک راه فــقط راه وصــــال اســت به دلدار

آن راه ره صــــــاف خداترسی و تقواست

عصـــــیان و گنه بیحدو طاعات بود هیچ

در روز جزا شــــافع ما یوسف زهراست

شعر :علی اسماعیلی

پای تاسر غمم و نیست کــسی غمخوارم

راز دل با کــــــــــه بگویم به که بسپارم دل

نه کسی محرم اســـــــرار و نه کَس دلدارم

چشم من چشمه ی خون از غم هجران و فراق

همنــــشین غمـــــــم و همنــــــــــفس اغیارم

گرچه دورم من از او زنده به عشقش هستم

عشـــــق او جــــان من و دین من و دینـــارم

چـــــشم من مانده به در تا که بیــــاید روزی

تا به قـــــربانگه عشقــــش سر خود بسپارم

من گنه کارم و پا تا سر من جرم و خطاست

دل دلـــــــدار شـــــــد آزرده از این کــــردارم

یوسف فاطــــــمه (عج) تو جرم وخطایم ننگر

بنـــــــگر این که من از دشـــــــمن تو بیزارم

علی اسماعیلی

خـــبر ز دوست ندارد کسی در این عـــــالم

شــنیده ام که بود نازنـــین و خوش ســــیما

به او که فخر هـــمه عالـــــم است می بالم

بدون دوست بود نحس لحظه لحظه ی عــمر

به عشق اوست که نحسی برون شد از فالم

زجــــــام لعل لبــــــش قطره ای اگر نوشــم

شوم رســـــــیده و شــیرین اگر چه من کالم

اگر چـــــــه بود الف قــــــــامــــت من از اوّل

شکـــــست قامتم از درد هـــجر و چون دالم

کــسی که هــــست کمال و جـــمال او بیحد

چگونه وصـــــــــــــف کنم من که الکن و لالم

به عشق یوســــــف زهرا ز درد هجر و فراق

گرفته سر به گریـــــــــبان همیشه می نالم

شعر از : علی اسماعیلی

که ندیــــده رخ و دل داده به اویـــــــــند بسی

سیلی از اشـــــــگ بود جاری و رودی از خون

از غــــــم فرقتـــــــــش از دیــده چو رود ارسی

اگـــــــــر آن یار ســــفر کرده بــــــیاید زسفر

جز تماشــــــای رخــــــش هیچ ندارم هوسی

عاشق روی وی و زنده به عشــقش هستم

عشــــق او گر نبود من نکــــشم یک نفسی

هر که دل داده و عاشق شــــده جز بر رخ او

کار او عشــــــق نباشد که بود بوالـــــهوسی

گرکه در روز جـــــزا او نشـــــود شـــــافع من

نیـــــست در محکـــــمه آن روز مــرا دادرسی

شعر از : علی اسماعیلی

یـــــار می آید غم هــــــــــــجران به پایان می رسد

عاقبـــــت پایان پذیرد ظلـــــــــمت شــــــــــام فـراق

ظلمت شب می رود خورشـــــــید تابان می رسد

با شـــــجاعت ســــــــــر ببــاید داد انــدر راه عشق

چون که بر عشــاق، جان بل بهتر از جان می رسد

داروی درد تمــــــــــــــام دردمنــــــــــــدان جــــــــهان

با طبــــــیب بی نظــــــــیر عصـــــر و دوران می رسد

درد غــــربت درد جانــسوزی اســــت امّا ای غریب

غــــــم مخور آن یــــاور و یار غـــــــــــریبان می رسد

باغ و بســــــــتان جــــهان با روی دلــبر با صفاست

آن صـــــــفا و زینـــت این باغ و بســــــتان می رسد

ای خوشــا روزی که آید آن ســــــوار ســـــبز پوش

مــهدی صاحب زمان (عج) یار ضعــیفان می رسد

شعر : علی اسماعیلی

 شعر : علی اسماعیلی