شعر : علی اسماعیلی

اگرکه ســـــیل بــــــــبارد ز ابر دیــده کم است

جدا کـــــند سردین ، آنـــهم از قفای حسین(ع)

چقــــــدر محـــفل قـــــــران با شــــــکوهی بود

دمی که کرد تـــــــلاوت سرجـــــدای حسین(ع)

به غــنچه ی لــب او نی زدند و گــشت بلـــــند

صـدای ناله ی جانسوز بـــــچه های حسین(ع)

فلک به سوگ نشــسته ، ملک به غصه و ماتم

دلا بســــــوز که در این مصیــــــبت عظـــــــمی

بسوخت شعله ی بیداد، خیمه های حسین (ع)

شعر:علی اسماعیلی

جـــانها غمـــــین و بر تن دلهــــــا لــباس غم

گردیده روزها همــــــگی تیره همــــچو شام

ایـــــــام تار و بر تن شــــــــبها لبــــاس غم

هرجا که بگذری سخن از مرگ لاله هاست

بر دشت و کوه و دامن و صـــحرا لباس غم

غم هــــم عزا گرفته و درسوگ و ماتم است

غمهــــا غمـــــین به قامت غمــها لباس غم

فصل عزا و غصـــــــه و اندوه و ماتم است

دنیا غمــــــین و بر تن عقــــبا لــــباس غم

ملک و ملک غمین و ملک پرشکسته است

آدم غمــــــین به قامـــت حــوّا لــــــباس غم

لب تشـــــنه مانده اند عزیزان فاطــمه(س)

ســــقّا غـمــــین و بر تــن دریا لــــباس غم

شعر: علی اسماعیلی