پوشـــــیده شد به قــــامت دنــــــیا لــباس غم
جـــانها غمـــــین و بر تن دلهــــــا لــباس غم
گردیده روزها همــــــگی تیره همــــچو شام
ایـــــــام تار و بر تن شــــــــبها لبــــاس غم
هرجا که بگذری سخن از مرگ لاله هاست
بر دشت و کوه و دامن و صـــحرا لباس غم
غم هــــم عزا گرفته و درسوگ و ماتم است
غمهــــا غمـــــین به قامت غمــها لباس غم
فصل عزا و غصـــــــه و اندوه و ماتم است
دنیا غمــــــین و بر تن عقــــبا لــــباس غم
ملک و ملک غمین و ملک پرشکسته است
آدم غمــــــین به قامـــت حــوّا لــــــباس غم
لب تشـــــنه مانده اند عزیزان فاطــمه(س)
ســــقّا غـمــــین و بر تــن دریا لــــباس غم
شعر: علی اسماعیلی
|