من آن زائر مبتلای توام
غریب خراسان گدای توام

تویی معدن حلم و مهر و وفا
عطای تو شرمنده کرده مرا

به هردم بخوانم تو را یا رضا(ع)
همه هستی من به راهت فدا

تو هستی فقط یار و غمخوار من
گشودی گره ها تو از کار من

طبیب همه دردمندان تویی
به اجساد بی جان ما جان تویی

رضا جان حریم تو دارالشفاست
نگاهم کن آقا نگاهت دواست

تویی پاره ی پیکر مصطفی(ص)
رضایی و نور دل مرتضی(ع)

شده مرغ دل ساکن کوی تو
نشسته به عشقت لب جوی تو

بسوزد ز داغ تو قلب بشر
زند دست ماتم ز داغت به سر

جواد(ع) تو آزرده حال از غمت
بنالد چو نی در غم و ماتمت 

دل ما شده غرق اندوه و غم 
ز اشک بصر دیده ها همچو یم

تو می سوزی از آتش زهر کین
ز درد و غمت شیعیان دلغمین

به عرش خدا جبرئیل امین
ز داغت به زانو نهاده جبین

تویی حجت کبریا یا رضا(ع)
غمین در عزایت زمین و سما

شده چشمها در غمت رود خون
به دلها شده غم روی غم فزون

تویی حافظ ملک ایمان و دین
ز داغت غمین جمله ی مومنین

چو آتش بیافتاد در باغ تو
دل مومنان سوخت از داغ تو

در آن حجره می سوخت پا تا سرت 
به حنت عزادار تو مادرت

 زد آتش به جان تو زهر ستم
دل از داغ تو گشته لبریز غم

تو می سوختی چون ز زهر جفا
شد عالم به یکباره ماتمسرا 

 ز داغ تو خون دیده ی مردم است
عزادار تو خواهرت در قم است

سعادت بدون تو راهش گم است
دو چشمم سوی قبله هفتم است

تو هستی امام و تویی مقتدا
و اوراد تسبیح ما یا رضا(ع)

وقتی رضاست ترجمه ی آیه های وح
اوج حجاز و شور تلاوت ردیف شد

این خانواده جمله کریمان عالمند
آمد رضا(ع) و فضل و کرامت ردیف شد

قند لبش حکایت احلی من العسل
وقتی رضا(ع) رسید حلاوت ردیف شد

نامش شفای درد همه اهل عالم است
یک یا رضا(ع)بگو که سلامت ردیف شد

عذب فرات ترجمه ی ساده ای از اوست
آمد رضا(ع) و شهد و ملاحت ردیف شد

وقتی رضای حضرت حق در رضای اوست
خشنودی خدا و رضایت ردیف شد

صل علی محمد(ص) و صل علی رضا(ع)
برهان حق و عدل و عدالت ردیف شد

ما را خدا برای بقا آفریده است
با این هدف رسول و رسالت ردیف شد

ره روشن است و کعبه ی مقصود ما خداست
از نور اهل بیت (ع) امامت ردیف شد

آمد رضا(ع) که روز جزا یار ما شود
یارب سپاس چون که شفاعت ردیف شد

از یمن مقدمش دل ما شاد و خرم است
شوق و رضای روز قیامت ردیف شد

خون دل شیعه از چشمه ی چشمش روان
دست عزا بر سر از داغ عزای رضاست

بی گل روی رضا(ع)گلشن دین بی صفاست
زینت گلزار دین عشق و صفای رضاست

هر طپش قلب ما هست به عشق رضا(ع)
جان و تن شیعیان جمله فدای رضاست

زائر کوی رضا(ع) زائر عرش خداست
چون که حریم رضا(ع) عرش خدای رضاست

درد دوا می شود در حرم قدسی اش
مرهم درد بشر چونکه دوای رضاست

خیمه ی دلهای ما سوخته از داغ او
این دل ویران ما کرب و بلای رضاست

هست دل شیعه از معرفتش چون طلا
در تن ما جای دل خشت طلای رضاست

هرچه طلب کرده ام داده به اذن خدا
دار و ندارم همه جود و سخای رضاست

تاج شهنشاهی هر دو جهان بر سرم
پادشه عالم است آنکه گدای رضاست

شیعه ام و نام من تا به ابد زنده است
هست فنا ناپذیر آن که فنای رضاست

چون که رضای خدا هست رضای رضا(ع)
کوشش ما شیعیان جلب رضای رضاست

تو نگاهم کردی و من محو دیدارت شدم
زائر کوی خراسان نگاهت بوده ام

خوان احسان و کرم گستردی و هر صبح و شام
ریزه خوار سفره ی خوان نگاهت بوده ام

ذکر تو تسبیح صبح و ظهر و شامم بوده است
بعد  هر ذکری غزلخوان نگاهت بوده ام

تو نگاهم کردی و شد نورباران چشم من
 نور باران از چراغان نگاهت بوده ام

از نگاه چشم تو صد معرفت آموختم
من که شاگرد دبستان نگاهت بوده ام

از زمانی که شدی تو ضامن آهوی دشت
من هم آهوی بیابان نگاهت بوده ام

 مرغ دل پر می زند پیوسته در گرد حرم
چون کبوتر ها نگهبان نگاهت بوده ام

ای که چشمان تو شد تفسیر آیات خدا
قاری آیات قران نگاهت بوده ام

ای که هستی معنی ایمان و تقوا و یقین
محو شور و شوق و ایمان نگاهت بوده ام

بی نگاه لطف تو هرگز مسلمانی نبود
لطف کردی من مسلمان نگاهت بوده ام

روز و شب دست گدایی سوی تو کردم دراز
چون گدای لطف و احسان نگاهت بوده ام

ای تمام هستی شیعه فدای چشم تو
من به قربانگاه، قربان نگاهت بوده ام

امر فرما تا سر و جان را کنم تقدیم تو
من که عمری سر به فرمان نگاهت بوده ام

تا نگاه لطف تو شد شامل احوال من
شاکر لطف فراوان نگاهت بوده ام 

شیرین تر است چون ز عسل یک نگاهتان
 این دل اسیر و عاشق و فرهادتان شده
___
ای جان فدای نام تو یا ایها الرئوف
مستیم ما ز جام تو یا ایهاالرئوف

از آن خوشم که دل سر کوی تو پرکشید
افتاده دل به دام تو یا ایها الرئوف

کیستم من؟ رابط فیض خداوند کریمم
معنی و مفهوم قرانم علی موسی الرضایم

خانه ی کعبه به گرداگرد من در استلام است
کعبه و رکن و مقامم ، زمزم و سعی و صفایم

رهروان خویش را سوی سعادت می برم من
من به حق جویان و حق پویان عالم مقتدایم

در ولای من قبولی اطاعات بشر مشروط گشته
هر دعای مستجابی را به حق روح دعایم

من تمام راه های آسمان را می شناسم
من به اسرار خدای حی سبحان آشنایم

من به اذن حق شفیع مذنبینم روز محشر
من رئوف و مهربانم، دردمندان را دوایم

هر که من از او رضا باشم خدا راضی است از او
آی ملتهای عالم ، من علی موسی الرضایم

تمام عمر زدم دم ز اهل بیت نبی(ص)
از آنکه ذاکر اهل ولا(ع) شدم شادم

گدای آل محمد(ص) شدن سرافرازیست
در سرای محمد(ص) گدا شدم شادم

مس وجود بشر چون طلا شود از عشق
از آنکه خالص و ناب و طلا شدم شادم

رضا رضاست مرا ورد لب به صبح و مساء
به عشق حضرت او مبتلا شدم شادم

در ابتدای سفر، ابتدای جاده ی عمر
چو با امام رضا(ع) آشنا شدم شادم

میان این همه مخلوق کردگار ودود
برای شیعه گری چون سوا شدم شادم

من از دیار فنا راهی بقا شده ام
از عشق پر شدم و با بقا شدم شادم

اگر چه ارزش من هیچ بود اول کار
پر از رضا(ع) شدم و پر بها شدم شادم

خوشم که دل شده لبریز حب آل عبا(ع)
از آنکه پیرو آل عبا(ع) شدم شادم

بیماری ام نداشت علاجی در این جهان
با یک نگاه دوست دوا هم ردیف شد

در هر رواق حاجت خود کرده ام طلب
حاجت طلب نکرده عطا هم ردیف شد

زنگار بسته بود دل از ظلمت گناه
شد ورد لب رضا(ع) و جلا هم ردیف شد

ایران ما بدون حضرت مولا صفا نداشت
آمد به میهنم که صفا هم ردیف شد

با نقشه های دشمن اسلام راستین
ناگه بساط ظلم و جفا هم ردیف شد

نوشید تا که زهر هلاهل امام دین
شد داغ شیعه تازه، بلا هم ردیف شد

روزی که بست بار سفر را از این جهان
یک باره درد و داغ و عزا هم ردیف شد

نام رضاست ذکر لبم صبح و ظهر و شام
یارب سپاس نام رضا(ع)هم ردیف شد

زیر لوای دولت او می کشم نفس
گفتیم یا علی(ع) و ولا هم ردیف شد

هستی ما فدای تو یا ثامن الحجج(ع)
گشتم فدای تو که بقا هم ردیف شد

می خواستم خدا شود از دست من رضا
گفتم رضا(ع)، رضای خدا هم ردیف شد

داری خبر ز حال همه خلق ای امام
ما از تو دور گر چه  تو هستی به ما قریب

کرده خدا صفات خودش را عطا به تو
گر مرده را تو زنده کنی نیست این عجیب

آن کس که نیست رهرو تو ایهاالامام
دارم یقین که خورده ز ابلیس او فریب

وصف تو را چگونه سرایم که وصف تو
صدها کتاب خواهد و صدها نفر ادیب

حصن حصین تویی و پناه همه تویی
ای خوش به حال ما که تو هستی به ما حبیب

دست طلب که سوی خدا می شود بلند  
بعد از خدا تویی به دعاهای ما مجیب

ماهی در آب زمزمه اش هست یا رضا(ع)
بر روی شاخه هم سخن مرغ عندلیب

یا ایهاالغریب زدرد فراق خویش
بردی قرار از دل و از سینه ها شکیب