میروم تا قم از مسیر کویر
سرنوشتی سپرده بر تقدیر

و سپس تا حرم در اول کار
تا زُدایم ز دیده گرد و غبار

السلام ای کریمه، ای بانو
ای تو بر دردهای من دارو

ای وجودت پر از امید و یقین
حرم تو بهشت روی زمین

هر که شد بر حریم تو حاجب
شده جنت برای او واجب

من گدایم گدای درگاهت
مرحمت کن هر آنچه دلخواهت

***

قم و سوهان زعفرانی اصل
دل و امید جمکرانی اصل

جمکران آمدم سلام آقا
لطف کن درب خانه را بگشا

من همه ظلمتم ، تو اما نور
آمدم با امید از ره دور

ای تو فخرم، اگر چه عار توام
عمری اما به انتظار توام

خواهشی دارم از تو یا مولا
لطف بنما، اجابتش فرما

بنما در ظهور خود تعجیل
کن جهان را به گلستان تبدیل

***

این دهه چون کرامتش نام است
به یقین فصل فضل و اطعام است

دهه ی مشهدی شدن این است
مشهد و جنتی که تضمین است

زائر مشهد و خراسانم
چند روزی به دوست مهمانم

قطعه ای از بهشت عدن اینجاست
در کنار ضریح بس غوغاست

السلام ای امام مهر و وفا
حرم تو پر از شکوه و صفا

السلام ای تو ضامن آهو
پاک و طاهر، مرا تو آب وضو

آمدم با هزار امید آقا
گره از مشکلات من بگشا

در حرم گریه ها زیارت ها
سجده ها، ذکرها، عبادت ها

حرف دل با امام خود گفتن
حرف های امام بشنفتن

از قیود همه جهان آزاد
بستن دل به پنجره فولاد

گریه ی شوق و آه بغض آلود
در قیام و رکوع و ذکر و سجود

آهوی درگهت خطابم کن
فارغ از خوف و اضطرابم کن

ای رئوف و عطوف، تو فردی
لطف کردی مرا طلب کردی

در همه عمر ریزه خوار توام
من غلام و در اختیار توام

مور هستم تویی سلیمانم
امر فرما که سر به فرمانم

با ولای تو زنده ام آقا
بی ولایت نخواهم این دنیا

همه ی هست من فدای تو باد
عبد تو گشتم و شدم آزاد

از کلامم مشو تو آزرده
که ضریحت دل مرا برده

زائر کوی تو شدن کم نیست
کیست اینجا که شاد و خرم نیست

هردو چشمم به زیر هر قدمت
کاش بودم کبوتر حرمت

مرغ دل نیست بعد از این آزاد
ماند در دام پنجره فولاد...

آنجا بهشت روی زمین است بی گمان
از جام عشق، آدمی اطعام می شود

چون هست حج ما فقرا مشهد الرضا
آنجا به تن لباسی از احرام می شود

صیاد دل امام رئوف است و مهربان
دلها در آن حرم همه در دام می شود

حصن حصین عالمیان مشهد الرضاست
فارغ دل از تمامی اوهام می شود

نام رضا(ع) که زینت لبهای شیعه است
آرام بخش لحظه فرجام می شود

تسلیم او اگر نشوی کفر پیشه ای
تسلیم شو که باعث اسلام می شود

ای خوش به حال شیعه که در روز رستخیز
نامش کنار نام وی اعلام می شود

ای مهربانترین که دل از ما ربوده ای
دل برده ای ز جمله عجیبان عجیب تر

شد دردهای ما همه درمان ز نام تو
هستی تو از تمام طبیبان طبیب تر

ای همطراز حضرت قران کلام تو
بعد از خدا تویی ز ادیبان ادیب تر

لرزد ز خطبه های تو کاخ سران جور
باشی تو از تمام خطیبان خطیب تر

صبر و قرار ما شده از کف ز داغ تو
بودیم گرچه ما ز شکیبان شکیب تر

شد سهم شیعه نوحه گری درعزای تو
سهمی ز داغ غصه نصیبان نصیب تر

مشهد شده است کرببلا در عزای تو
ای مرد از تمام غریبان غریب تر

شد خراسان شهر اندوه و محن
تا شود شیعه به غصه مبتلا

غصه می بارد ز ابر دیدگان
رخت غم شد بر تن ارض و سما

قدسیان گویند بر هم تسلیت
بزم غم بر پاست در عرش خدا

خاکیان هم نوحه خوانی می کنند
در عزای شافع روز جزا

درد و غم با هم نصیب شیعه شد
کی شود پیدا به درد ما دوا

در بهشتی که ندارد غصه راه
مجلس ختم رضا(ع) گشته به پا

سخت و جانسوز است این داغ عظیم
گوئیا تکرار گشته کربلا

در عزای آن امام ممتحن
عالم هستی شده ماتمسرا

بر لب ما تا قیامت یا رضاست
در دل ما تا ابد شور عزا

همه درها به روی من بسته ، راهها هم تمام بن بست است
راه خوشبختی ام بدست شماست، درطریق خودت تو راهم ده

درهمه هفت آسمان خدا، یک ستاره ندارم ای آقا
تو بدستان مهربان خودت، یا که خورشید یا که ماهم ده

پای تا سر همه گناهم من، رهروی گم نموده راهم من
ای امام کرامت و رافت، قلم عفو بر گناهم ده

شادی رسید و داد به ما شوق زندگی  
سستی و یاس و غصه و غم سوی گور شد

بار دگر ز فضل خداوند لایزال
تابید نور وهر دو جهان غرق نور شد

دلهای پر امید محبان اهل بیت(ع)
لبریز عشق و شادی و شور و سرور شد

آمد رضا(ع) و بار دگر یاد مرتضی(ع)
در خاطرات مردم دنیا مرور شد

از رافت و عطوفت آقای مهربان
یاران دین فزون ز هزاران کرور شد

گلزار دین طراوت و شوری دوباره یافت
شاداب و با صفا دل ما زین حضور شد

هر دل که گشت خانه ی آن ماه مهربان
صاف و زلال، آینه ای از بلور شد

تو رئوفی تو کریمی تو همه فضل و کمالی
تو طبیبی تو حکیمی، تو به هر درد دوایی

حرمت قطعه ای از باغ بهشت است رضا جان
زائر کوی توام ای که تو حج فقرایی

سائل درگه تو هر که شود شاه جهان است
آمدم بر در دربار تو  عمری به گدایی

قبله ی اهل دلی، حجت دادار تو هستی
منبع فیض تویی، واسطه ی فیض خدایی

استجابت اگرم گشت دعا باعث آنی
آخر ای ضامن آهو، به یقین روح دعایی

پیروانت همگی راهنمون سوی سعادت
جان عالم به فدایت که گل باغ هدایی

معنی صوم و صلاتی، تو سراپا حسناتی
ذکر تو عین عبادت، که تو معنای ثنایی

درمندیم و شفا خانه ی دلها حرم توست
نیست مانند حریم تو دگر دار شفایی

دل صفا گیرد اگر وارد صحن تو شوم من
نیست در روی زمین هیچ چنین نور و صفایی

دم به دم نام تو جویم و همه مدح تو گویم
که تو هم معدن فیضی و تو چون کوه طلایی

در رضای تو رضامندی الله هویدا
ای خوشا آن که ز کردار وی آقا تو رضایی

در همه عمر نگفتیم به جز مدح تو آقا
به امیدی که بگیریم ز دست تو عطایی

ماه و خورشید و فلک هر سه عزادار امروز
دیده ی خلق جهان نیز همه زار امروز

چرخ گردنده شده حول عزا در گردش
کشور طوس شده نقطه ی پرگار امروز

گشته خاموش چو خورشید جهان تاب رضا(ع)
شده تاریک جهان همچو شب تار امروز

چشمها چشمه ی خون گشته و دلها یم غم
خیزد از نای بشر آه شرر بار امروز

قاصد غم خبر آورده که از زهر جفا
شده پژمرده رضا(ع) آن گل بی خار امروز

زد شرر زهر جفا بر جگر پور بتول(س)
وز غمش ناله کنان جمله ی اخیار امروز

یا غریب الغربا غم مخور از غربت خویش
به غمت عالم هستی شده غمخوار امروز

خانه ی دل شده از داغ غمت خانه ی غم
ما یتیمانه بگرییم پسر وار امروز

بعد مرگ تو اگر چه همه ایام شب است
خواب هرگز نرود دیده ی بیدار امروز

انتظار فرج یوسف زهرا(س) بکشیم
حضرتش داده به ما وعده ی دیدار امروز

یک عمر خوانده ای همه دم آیه های وحی
حالا بیا به معنی قران نظاره کن

دارد عروس فاطمه(س) مهتاب روی دست
شب تا سحر به ماه درخشان نظاره کن

بارد از آسمان به زمین رحمت خدا
از پنجره به ریزش باران نظاره کن

میلاد گل رسید و جهان سبزه زار شد
شد فصل گل به سوی گلستان نظاره کن

جشنی به پا به خانه ی موسی بن جعفر(ع) است
آنجا به نور خالق سبحان نظاره کن

میلاد با سعادت سلطان دین رضا(ع) ست
بر اشک شوق و خنده ی یاران نظاره کن

شمس از شعاع نور تو بگرفته است وام
ای نور حق، به عالم دنیا خوش آمدی

ای پای تا به سر همه جود و همه کرم
وی هل اتی ز نام تو معنا خوش آمدی

وقتی اصول دین و فروعش همه تویی
پس ای تو ترجمان تولا خوش آمدی

خواند ترا هر آنکه به هر جا، دهی جواب
این کاربهر ماست معما، خوش آمدی

نور خدا تویی و به هر جا که هست او
نور خدای نیز هویدا خوش آمدی

در آرزوی بوسه زدن بر ضریح تو
لبهای شیعیان به تمنا خوش آمدی