تو اهل جود و احسان و سخایی
تو اهل رحمت بی منتهایی

تو هستی اهل بخشش اهل تقوا
تو هستی حاکم دنیا و عقبا

تو حلال تمام مشکلاتی
برای مؤمنان راه نجاتی

به حق عید فطر و عید قرآن
اجابت کن دعای روزه داران

به حق مصطفی(ص) و حق حیدر(ع)
فزون کن عزّت آل پیمبر(ص)

تو در امر فرج تعجیل فرما
وصال یار را تسهیل فرما

ره حق روشن از نور جبینش
ز ما خشنود قلب نازنینش

تمام روزه داران را خدایا
شریک خیر آل الله(ع) فرما

خداوندا بده ما را رهایی
ز شرّ هر بدی و هر بلایی

خداوندا ز راه لطف و احسان
عطا فرما به ما خیر فراوان

خدایی و پناه بی پناهان 
بده ما را پناه ای حیّ سبحان

هر آن کس کرده قرآن را تلاوت
بده راهش سر کوی سعادت

خداوندا بده بر روزه داران
دلی لبریز عشق و شور و ایمان

پر از مهر علی(ع) کن قلب ما را
بده بر ما برات کربلا را

به حق عید شکر روزه داران
خداوندا ببخشا جرم و عصیان

خداوندا مریضان را شفا ده
ز نور خود دل ما را جلا ده

به سویت دست ما یارب بلند است
تو خالی بر مگردان یارب این دست

غنی کن بینوایان را خدایا
نیاز مستمندان رفع فرما

زیارت را نصیب شیعیان کن
دل غمگین ما را شادمان کن

پذیرا باش اطاعت های ما را
اجابت کن عبادت های ما را

بیامرز ای خدا اموات ما را
برآورده نما حاجات ما را

خدایا ریشه کن کن ظالمین را
پر از صلح و صفا فرما زمین را

دوباره لطف بر ما شیعیان کن
سر خوانت تو ما را میهمان کن

دو دست من به سوی آسمان است

خطا کردم تمام عمر خود را 

در این شب کار من آه و فغان است

+++

شب قدر و زمان اشک و آه است

به روی دوش من بار گناه است

خطاکارم خطاکارم خطاکار

خدایا پیش تو رویم سیاه است

+++

اگر چه نزد حق بی آبرویم

شده رویم سیه مانند مویم

امید عفو دارم از خداوند

که امشب با خدا در گفتگویم

+++

شب قدر است و هنگام مناجات

گشوده گشته درگاه عنایات

ببر با شوق و با امید بسیار

به درگاه الهی عرض حاجات

+++

شب قدر است و دیده اشکبار است

زمان گفتگو با کردگار است

هنوز امید بخشش دارم از حق

گناهانم اگر چه بی شمار است

یادشان می رود مسلمانند رهبر و مقتدایشان چه کسی است
چشمشان بسته مانده و هرگز دست ارباب را نمی بینند

قدر زر زرشناس می داند همگان قدر زر نمی دانند
آن جماعت که غرق در خوابند دُرّ نایاب را نمی بینند

دوست و دشمن، آشنا و غریب، فرق چندان برایشان نکند
همه باشد برایشان یکسان، لطف احباب را نمی بینند

آن جماعت که خواب آلودند سنگ خارا برایشان کافی است
اختلافات سنگ خارا و گوهر ناب را نمی بینند

دیده ی دل اگر که باشد کور، نیمه شب بین مسجد کوفه
سوز راز و نیاز حیدر(ع) در کنج محراب را نمی بینند

دیده ها بسته، شهر خواب آلود، همه جا در سکوت و آرامش
مردم کوچه های خواب آلود جنگ احزاب را نمی بینند

باز هم ماند به در چشم همه عالمیان
خبری باز هم از علت ایجاد نشد

استعانت ز خدا خواسته بودیم اما
از خداوند برای فَرَج امداد نشد

شاد هستند همه اهل سماوات ولی
هیچ از مردم غمگین زمین یاد نشد

حال ما هست خراب از غم هجران حبیب
حال ویرانه ی ما باز هم آباد نشد

دل گرفتار به دام رخ صیاد شده است
مرغی اینگونه اسیر رخ صیاد نشد

دوری از یار جفائیست که از ما سر زد
که به ما از طرف یار که بیداد نشد

نیست نوروز که بر غمزده روز است از نو 
سال نو شد ولی افسوس که دل شاد

امشب شب  یلداست
خوش باش بساط طرب و عیش مهیاست
امشب شب یلداست

یاران بشتابید شب عیش و سرور است
هنگامه ی شور است

لبخند بزن خنده و شادی تو زیباست
امشب شب یلداست

برخیز شب غصه و اندوه سر آمد
وقت سحر آمد

شادی پس از این ساکن دل هاست
امشب شب یلداست

شادند در این جشن همه ملت ایران
این کشور شیران

خنده روی لبهای همه مردم دنیاست
امشب شب یلداست

در را به روی غصه و اندوه ببندید
تا صبح بخندید

خیزید و برقصید، نه هنگام تماشاست
امشب شب یلداست

امشب شب سیب و شب کیوی و انار است
غم ها به کنار است 

خنده روی لب های زن و مرد شکوفاست
امشب شب یلداست

ما خربزه داریم و عرب رگّی و بطّیخ
جوجه شده بر سیخ

آغاز زمستان و شب اول سرماست
امشب شب یلداست

امشب شب دور همی و خوشگذرانی است
جشنی همگانی است

شادی و نشاط و طرب و عیش هویداست
امشب شب یلداست

ای ملت ایران بخندید و بخندید و بخندید 
با غصه بجنگید

از خنده ی ما غصه و غم در دل اعداست 
امشب شب یلداست

شادی و نشاطند دو آموزه ی دینی
پس از چه غمینی

خیزید و برقصید و بخندیدکه فتواست
امشب شب یلداست

ثانی زینبی و رضا(ع) را تو خواهری

روح الامین به مدح تو گردیده نغمه خوان

یعنی که بر اهالی دنیا تو سروری

چون از مدینه آمده ای تا به شهر قم

گردیده این مسیر، مسیر معطری 

تو زینب(س) رضا(ع) و رضا(ع) هم حسین(ع) توست

تشبیه عاشقانه ی خواهر برادری

گر چه جهان ندیده دگر مثل فاطمه(س)

اما تو بعد فاطمه(س)، زهرای دیگری

تو ترجمان ساده ی قرآن احمدی

ام الکتاب و واقعه و تین و کوثری

معصوم و پاک جدّ و پدر با برادرت

یعنی تو نیز طاهره ای و مطهری

اشکت روان به گونه شد از داغ مصطفی(ص)

محزون تو در مصیبت عظمای حیدری

چشمان توست چشمه ی خون در تمام عمر

غمگین به یاد حادثه ی قتل مادری

با روضه های کرببلا گریه می کنی

تو غصه دار روضه ی عباس(ع) و اکبری

تیر سه شعبه و گلوی طفل شیر خوار

تو دل شکسته از غم عظمای اصغری

با روضه های زینب کبری(س) گریستی

تو غصه دار نیزه و سرها و خنجری

هم ناله با رقیه(س) و با عمه جان او

نالان برای روضه ی ویرانه و سری

عمر گران بهای تو شد صرف رنج و غم

پیوسته غصه دار و غمین و مکدّری

اهل جهان ز داغ تو خون گریه می کنند

بانو عزای توست عزایی سراسری

ما را چه غم ز سختی روز قیامت است

وقتی که تو شفیعه به صحرای محشری

صفای هر دو جهان سید الکریم آمد

اذان ترانه ی عشق علی و آل علی است
برای نشر اذان سیدالکریم آمد

بهار می شود از یمن مقدمش همه سال
گذشت فصل خزان سید الکریم آمد

به یمن مقدم او شد جهان چراغانی
خوشند پیر و جوان سید الکریم آمد

شده است خانه ی دل ها پر از نشاط و‌سرور
قد غم است کمان سید الکریم آمد

تویی که مادح آل محمدی شب و روز
به شور و شوق بخوان سید الکریم آمد

کریم ابن کریم است مقدمش روی چشم
قرار روح و روان سید الکریم آمد

شادی ما حال ظالم را مکدّر می کند
*
گفت: رفع القلم یعنی چه؟ گفتم: توبه است
از همه اعمال بد باید که استغفار کرد
*
گفت: در این عید می بخشد خدا جرم و گناه
گفتمش تا می توانی پس تو استغفار کن
*
گفت: در عید برائت لعن دشمن جایز است؟
گفتمش لعن عدوی حضرت زهرا(س) سزاست
*
گفت: در این عید جمعی بد دهانی می کنند
گفتمش این کار مؤمن نیست، یک کار خطاست
*
گقتمش گر بد دهانی، نیستی با فاطمه(س)
هر که با زهراست می پرهیزد از گفتار زشت
*
ظالمان را لعن کن در اوج اخلاص و ادب
بد دهانی نیست هرگز شیوه ای زهرا(س) پسند
*
گفت: حبّ اهل بیت(ع) اولی? است یا بغض عدو
گفتمش مرغ سعادت را خدا داده دو بال 
*
لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا «نساء 148»
خدا بلند کردن صدا را به بدگویى دوست ندارد، مگر از آن کس که به او ستمى شده باشد، و خدا شنوا و داناست. 

آن که می گوید مکن تو ظالمین را سبّ و لعن 
در حقیقت دشمنی با نصّ قرآن می کند

یک جهان جان است و جانان است و یک شاه چراغ

حُسن یوسف می بَرد دل از زنان مصر اگر
دلربای اهل ایمان است و یک شاه چراغ

عرشیان گِرد حریمش روز و شب پر می زنند
قدسیان و عرش رحمان است و یک شاه چراغ

نور باران از وجود اوست این ایران ما 
ماه و خورشید فروزان است و یک شاه چراغ 

دردمندان را به لطف حق شفا می بخشد او
چون طبیب دردمندان است و یک شاه چراغ

فکر و ذِکرش شرح آیات کتاب وحی بود
عامل آیات قران است و یک شاه چراغ
.
در میان جمله انسان هاست او شاه چراغ
یک جهان و هر چه انسان است و یک شاه چراغ

فضل و احسان از صفات نیکِ مردان خداست
معدن اکرام و احسان است و یک شاه چراغ

در طریق نیکبختی او چراغ راه ماست
راه میلیون ها مسلمان است و یک شاه چراغ

کم نباشد در جهان افراد خوب و نیک نام
نیکی و خیر فراوان است و یک شاه چراغ

شرح خوبی های او افزون شود از صد کتاب
کار من تالیف دیوان است و یک شاه چراغ