یادشان می رود مسلمانند رهبر و مقتدایشان چه کسی است
چشمشان بسته مانده و هرگز دست ارباب را نمی بینند

قدر زر زرشناس می داند همگان قدر زر نمی دانند
آن جماعت که غرق در خوابند دُرّ نایاب را نمی بینند

دوست و دشمن، آشنا و غریب، فرق چندان برایشان نکند
همه باشد برایشان یکسان، لطف احباب را نمی بینند

آن جماعت که خواب آلودند سنگ خارا برایشان کافی است
اختلافات سنگ خارا و گوهر ناب را نمی بینند

دیده ی دل اگر که باشد کور، نیمه شب بین مسجد کوفه
سوز راز و نیاز حیدر(ع) در کنج محراب را نمی بینند

دیده ها بسته، شهر خواب آلود، همه جا در سکوت و آرامش
مردم کوچه های خواب آلود جنگ احزاب را نمی بینند

باز هم ماند به در چشم همه عالمیان
خبری باز هم از علت ایجاد نشد

استعانت ز خدا خواسته بودیم اما
از خداوند برای فَرَج امداد نشد

شاد هستند همه اهل سماوات ولی
هیچ از مردم غمگین زمین یاد نشد

حال ما هست خراب از غم هجران حبیب
حال ویرانه ی ما باز هم آباد نشد

دل گرفتار به دام رخ صیاد شده است
مرغی اینگونه اسیر رخ صیاد نشد

دوری از یار جفائیست که از ما سر زد
که به ما از طرف یار که بیداد نشد

نیست نوروز که بر غمزده روز است از نو 
سال نو شد ولی افسوس که دل شاد

امشب شب  یلداست
خوش باش بساط طرب و عیش مهیاست
امشب شب یلداست

یاران بشتابید شب عیش و سرور است
هنگامه ی شور است

لبخند بزن خنده و شادی تو زیباست
امشب شب یلداست

برخیز شب غصه و اندوه سر آمد
وقت سحر آمد

شادی پس از این ساکن دل هاست
امشب شب یلداست

شادند در این جشن همه ملت ایران
این کشور شیران

خنده روی لبهای همه مردم دنیاست
امشب شب یلداست

در را به روی غصه و اندوه ببندید
تا صبح بخندید

خیزید و برقصید، نه هنگام تماشاست
امشب شب یلداست

امشب شب سیب و شب کیوی و انار است
غم ها به کنار است 

خنده روی لب های زن و مرد شکوفاست
امشب شب یلداست

ما خربزه داریم و عرب رگّی و بطّیخ
جوجه شده بر سیخ

آغاز زمستان و شب اول سرماست
امشب شب یلداست

امشب شب دور همی و خوشگذرانی است
جشنی همگانی است

شادی و نشاط و طرب و عیش هویداست
امشب شب یلداست

ای ملت ایران بخندید و بخندید و بخندید 
با غصه بجنگید

از خنده ی ما غصه و غم در دل اعداست 
امشب شب یلداست

شادی و نشاطند دو آموزه ی دینی
پس از چه غمینی

خیزید و برقصید و بخندیدکه فتواست
امشب شب یلداست

ثانی زینبی و رضا(ع) را تو خواهری

روح الامین به مدح تو گردیده نغمه خوان

یعنی که بر اهالی دنیا تو سروری

چون از مدینه آمده ای تا به شهر قم

گردیده این مسیر، مسیر معطری 

تو زینب(س) رضا(ع) و رضا(ع) هم حسین(ع) توست

تشبیه عاشقانه ی خواهر برادری

گر چه جهان ندیده دگر مثل فاطمه(س)

اما تو بعد فاطمه(س)، زهرای دیگری

تو ترجمان ساده ی قرآن احمدی

ام الکتاب و واقعه و تین و کوثری

معصوم و پاک جدّ و پدر با برادرت

یعنی تو نیز طاهره ای و مطهری

اشکت روان به گونه شد از داغ مصطفی(ص)

محزون تو در مصیبت عظمای حیدری

چشمان توست چشمه ی خون در تمام عمر

غمگین به یاد حادثه ی قتل مادری

با روضه های کرببلا گریه می کنی

تو غصه دار روضه ی عباس(ع) و اکبری

تیر سه شعبه و گلوی طفل شیر خوار

تو دل شکسته از غم عظمای اصغری

با روضه های زینب کبری(س) گریستی

تو غصه دار نیزه و سرها و خنجری

هم ناله با رقیه(س) و با عمه جان او

نالان برای روضه ی ویرانه و سری

عمر گران بهای تو شد صرف رنج و غم

پیوسته غصه دار و غمین و مکدّری

اهل جهان ز داغ تو خون گریه می کنند

بانو عزای توست عزایی سراسری

ما را چه غم ز سختی روز قیامت است

وقتی که تو شفیعه به صحرای محشری

صفای هر دو جهان سید الکریم آمد

اذان ترانه ی عشق علی و آل علی است
برای نشر اذان سیدالکریم آمد

بهار می شود از یمن مقدمش همه سال
گذشت فصل خزان سید الکریم آمد

به یمن مقدم او شد جهان چراغانی
خوشند پیر و جوان سید الکریم آمد

شده است خانه ی دل ها پر از نشاط و‌سرور
قد غم است کمان سید الکریم آمد

تویی که مادح آل محمدی شب و روز
به شور و شوق بخوان سید الکریم آمد

کریم ابن کریم است مقدمش روی چشم
قرار روح و روان سید الکریم آمد

شادی ما حال ظالم را مکدّر می کند
*
گفت: رفع القلم یعنی چه؟ گفتم: توبه است
از همه اعمال بد باید که استغفار کرد
*
گفت: در این عید می بخشد خدا جرم و گناه
گفتمش تا می توانی پس تو استغفار کن
*
گفت: در عید برائت لعن دشمن جایز است؟
گفتمش لعن عدوی حضرت زهرا(س) سزاست
*
گفت: در این عید جمعی بد دهانی می کنند
گفتمش این کار مؤمن نیست، یک کار خطاست
*
گقتمش گر بد دهانی، نیستی با فاطمه(س)
هر که با زهراست می پرهیزد از گفتار زشت
*
ظالمان را لعن کن در اوج اخلاص و ادب
بد دهانی نیست هرگز شیوه ای زهرا(س) پسند
*
گفت: حبّ اهل بیت(ع) اولی? است یا بغض عدو
گفتمش مرغ سعادت را خدا داده دو بال 
*
لَا یُحِبُّ اللَّهُ الْجَهْرَ بِالسُّوءِ مِنَ الْقَوْلِ إِلَّا مَنْ ظُلِمَ وَکَانَ اللَّهُ سَمِیعًا عَلِیمًا «نساء 148»
خدا بلند کردن صدا را به بدگویى دوست ندارد، مگر از آن کس که به او ستمى شده باشد، و خدا شنوا و داناست. 

آن که می گوید مکن تو ظالمین را سبّ و لعن 
در حقیقت دشمنی با نصّ قرآن می کند

یک جهان جان است و جانان است و یک شاه چراغ

حُسن یوسف می بَرد دل از زنان مصر اگر
دلربای اهل ایمان است و یک شاه چراغ

عرشیان گِرد حریمش روز و شب پر می زنند
قدسیان و عرش رحمان است و یک شاه چراغ

نور باران از وجود اوست این ایران ما 
ماه و خورشید فروزان است و یک شاه چراغ 

دردمندان را به لطف حق شفا می بخشد او
چون طبیب دردمندان است و یک شاه چراغ

فکر و ذِکرش شرح آیات کتاب وحی بود
عامل آیات قران است و یک شاه چراغ
.
در میان جمله انسان هاست او شاه چراغ
یک جهان و هر چه انسان است و یک شاه چراغ

فضل و احسان از صفات نیکِ مردان خداست
معدن اکرام و احسان است و یک شاه چراغ

در طریق نیکبختی او چراغ راه ماست
راه میلیون ها مسلمان است و یک شاه چراغ

کم نباشد در جهان افراد خوب و نیک نام
نیکی و خیر فراوان است و یک شاه چراغ

شرح خوبی های او افزون شود از صد کتاب
کار من تالیف دیوان است و یک شاه چراغ

شفیعه ی روز جزا حضرت معصومه سلام

ای همه ی وجود تو پر از محبت رضا(ع)
زینب کبرای رضا(ع) حضرت معصومه سلام

سلاله ی کوثری و فاطمه ی مکرری
سوره کوثر خدا حضرت معصومه سلام

مایه ی فخر هفتمین امام شیعیان تویی
مایه ی فخر اولیاء حضرت معصومه سلام

گرد ضریح حرم تو انبیاء به استلام
قبله ی جمله انبیاء حضرت معصومه سلام

ای که به دربار تواند مریم و ساره خادمه
مایه ی عزّت نساء حضرت معصومه سلام

آمدی و ز مقدمت همه جهان صفا گرفت
ای گل گلشن هُدا حضرت معصومه سلام

عرش خدا ز مقدمت محفل جشن و شادی است
فرشته ی فرشته ها، حضرت معصومه سلام

ای که تمام مؤمنین زائر چشمان تواند
وی تو به شیعه مقتدا حضرت معصومه سلام

ای که تویی نمونه ی عفاف و پاکدامنی
الگو و اسوی حیا حضرت معصومه سلام

ای که توسّلِ به تو دوای دردهای ماست
به دردهای ما دوا حضرت معصومه سلام

نام تو آمّین هر دعای مستجاب ماست
علت پاسخ دعا حضرت معصومه سلام

ملک زمین ز مقدمت مهبط قدسیان شده
زینت عرش کبریا حضرت معصومه سلام

خوش آمدی خوش آمدی مقدم تو مبارک است
بر لب ماست این نوا حضرت معصومه سلام

به روی لب ز مقدمت غنچه ی گل شکغته است
نغمه ی شیعه یک صدا، حضرت معصومه سلام

خانه ی دل جای تو بود از قدیم

ای حرمت قبله ی اهل یقین
شیعه ز داغت شده ماتم نشین

رفتی و در خانه ی دل های ما
بزم عزا گشته ز داغت به پا

بر سر ما از غم تو دست غم
سینه ی ما معدن رنج و الم

ری شده گر مدفن تو یاکریم
خانه ی دل مسکن تو یاکریم

حضرت جبریل گرفتار توست
عرش خدا نیز عزادار توست

حضرت جبریل شده نوحه خوان
در غم تو ناله کنان قدسیان

گشته سیه پوش ز داغت فلک
دست عزا بر سر جنّ و ملک

گریه کند از غم تو آسمان
داغ غم توست غمی بیکران

شال عزا بر سر خورشید و ماه
بر تن انجم شده رخت سیاه

آهوی صحراست فغان در غمت
مرغ هوا ناله کنان در غمت

ماهی دریاست به داغت عجین
خاک عزا بر سر اهل زمین

مدح تو زینت به سخن می دهد
مدفن تو بوی حسن(ع) می دهد

مثل حسن(ع) چون که تو هستی کریم
مثل حسن(ع) شأن تو باشد عظیم

ای که تویی شیعه ی آل عبا
هست دو چشمان تو مشکل گشا

ای که تویی عاشق پروردگار
در غم تو شیعه شده داغدار

ای حرمت کرب و بلای حسین(ع)
آل عبا(ع) را تو شدی نور عین

دور مزار تو ملائک غمین
در غم تو عالَم و آدم حزین

صحن و سرای تو دیار غم است
بر سر ما گَرد و غبار غم است

دلبر ما حضرت عبدالعظیم
زائر چشمان توایم از قدیم

هر که تو را داد سلام ای زعیم
ریزه خور خوان تو شد ای کریم

داغ تو آتش زده بر جان ما
در غم تو ناله کُنان انبیاء 

در غمت ای تاج سر شهر ری
می چکد اشک از بصر شهر ری

در غم تو هر که به غم مبتلاست
زائر دلخسته ی کرب و بلاست