ای جمـــله ی هســـــتی به فدای قدم تو
خلاق جــــهان مات به ســــیمای تو گشته

در شرق زمین تکیه به کوهی زده خورشید
دلــــباخته ی دیـــده ی بیـــــنای تو گـشته

نا دیده کسی غنـــــچه به زیـــبایی لبـهات
گلها هــــــمه دلـــداده به لبــهای تو گشته

افـــــتاده کله از ســـر هــــر ســــرو و صنوبر
چون محـــو تو و آن قد رعـــنای تو گـــشته

جبریل امـــــین و هـــــمه ی خــــیل ملایک
مات ســــــحر و ذکــــر و تمـــنای تو گشته

ای باعث هسـتی ، همه ی عالم هستی
ممـــنون خدا ، خالـــق و مـــولای تو گشته

باران رحمت بشــــــــوید غم را ز دلـــــــــهای غمگـــین
گشـــــــــته فراری غم از دل ، زنجـــــــــــیر او پاره پاره

تخــــــــــم محبّــت بکشــــــــتم ، کردم درو مــــهربانی
هر فصــــــــــــــل روید محبت ، نبود فقـــــــط او بــهاره

هر دل که در آن محبــــت مســــــکن گزیده یقیــــــــناً
غم را به جز ترک آن دل ، پیــــــــــــــــدا نشــد را چاره

آمد محمد (ص)به دنیا ، زین روی من شـــاد و مسـتم
می خورده ام از لـــــــــــب او ، مستانه بی استــخاره

او رحمةً للعالمین است ، تاج سر ما مسلمــین است
آن باعث ایـــــــــــجاد هســتی ، دل برده با یک اشاره

به به تمــــاشایی بود احوال و اوقــــــات خوشم
صد بار دل را می برد هر لحــــظه دلـــبر فوج فوج

بار سفر را بســــــته و رفتند غمـــــــــــها از برم
شادی بود آبســـــــتن و غمهاست ابتر فوج فوج

در باغ ســـــــبز زندگی روئیده ایـــنک عشق من
با نغمه ی قـــمری به رقص گلهای احمر فوج فوج

یارم به قد قـــامت شد و در پیش ســــرو قامتش
سر را به سجده برده اند ســرو و صنوبر فوج فوج

خـــــتم رســولان آمد و در های رحـــــمت باز شد
آورده او هـــــــمراه خود ، الـــــطاف داور فوج فوج

صدها فرشــــــته شادمان ، آمد فرود از آســمان
یک دســـــته گل در دستشان بهر پیمبر فوج فوج

به تــــــار زلف و شـــانه آهـــــنگ ترانه می زنی

نشــسته در مقابلت ، همــــــــسر با وفای تو

و تو به تیر عشق خود دلــش نشانه می زنی

زبعد نغمه ی حـــــــجاز بزن تو شور عشــق را

که نغمه های عاشــقی تو صادقانه می زنی

نه دیده نه شــنیده ام کسی نوای عاشقی

نوازد اینچنـــــــین که تو در این زمانه می زنی

تو فحر عالمیــــــنی و تو خــتم مرسلین شدی

از این سبب به هر دلی چو گل جوانه می زنی

تو عاشق حقــــــیقی و تمام حرف عشق را

به گریه و به آه و ناله ی شــــــبانه می زنی

تو ر حمـــــــت خدایی و شفیع مذنبین تویی

به نزد حق برای عـــــــفو من گمانه می زنی

شعر از : علی اسماعیلی

مست گشتم چون شنیدم وصف آل مصطفی(ص)
ذکر حیدر(ع) ســـاغر و عشق علی(ع) پیـــــــمانه ام

عقـــــل من از کف برفت و هوش از سر شد برون
عاشـــق این خــــــانــــدانم ، عـــــاقل و دیوانه ام

تا شدم من آشــــنا با خاندان مصــــــــطفی(ص)
با هــــــــمه خلق جهان بیــــــــــگانه ی بیگانه ام

دل شده صــــــید و بود صیاد آل مصــــطفی(ص)
پاکی و صــــــدق و صـــــفای آل حیدر (ع)دانه ام

مرغ دل بـــــاید کـــند پرواز ســــــوی کوی دوست
ورنه باشـــــد چون قفس جسم و تن و کاشانه ام

ما محــــبانیم! باید شــــد مطــــــیع اهل بیت (ع)
گــــــوش بر فرمـــــان شدن ، کار هـــنر مندانه ام