از غم بانوی خوبی ها همه دل ها شکست

دختر موسی ابن جعفر(ع) بست تا چشم از جهان
چشمه سار خون شده از غصه چشم شیعیان

کیست این بانو که داغ او زده آتش به جان
و از غم او شد خزان فصل بهار مؤمنان

اوست معصومه(ی)ولی زینب(س) خطابش می کنم
جانشین حضرت زهرا(س) حسابش می کنم

دختری از جنس نور است و پر از شور و شعور
مظهر پاکی و عفت، از پلیدی ها به دور

الگوی پاکی و تقوا و عفاف و عفت است
مرقد پاکش یکی از غرفه های جنّت است

اشک چشمش پاکتر از چشمه سار سلسبیل
مثل مریم مثل حوا، او به خوبی ها دلیل

سرو باغ جنت است و عبد چشمش انبیاء
زائران مضجع پاکش تمام اولیاء

بال پروازش به سوی حق پَر روح الامین
بهر تشییعش روانه قدسیان سوی زمین

شیعیان را مرقدش باشد بهشت جاودان
بارگاهش قبله گاه خاکیان و قدسیان

کشتی وحی خدا را حضرت او لنگر است
مادرش زهرای مرضیه(س) گل پیغمبر(ص) است

شد رضا(ع) از داغ خواهر در خراسان روضه خوان
در عزایش دست غم دارند بر سر قدسیان

یاد او دل های ما را راهی قم می کند
داغ ایشان سینه را پر از تلاطم می کند

رفت و ‌روز شیعیان شد از غم او شام تار
داغ او باشد برای اهل عالم ناگوار

موج اندوه و عزا جاری شده با رفتنش
کار شیعه گریه و زاری شده با رفتنش

خون دل از دیده می ریزد به روی گونه ها
اشگ ها روی زمین پیوسته می ریزد عزا

کوچه ها، پس کوچه ها رخت سیه پوشیده اند
مردم از جام غم و رنج و عزا نوشیده اند

بر تن معصومه ی قم چون کفن پوشیده شد
جامه ی غم بر تن هر مرد و زن پوشیده شد

زائرانش ندبه می خوانند با اندوه و آه
چشم آنان چشمه سار خون، به تن رخت سیاه

بهر یاری برادر، کرده زینب(س) جان فدا
می زند دست عزا بر سر ز داغ او رضا(ع)

درد و داغ او ندارد تا قیامت التیام
شیعه می سوزد ز داغ او به روز و شب مدام

مرقد او تا قیامت قبله گاه شیعیان 
یاد و نامش در دل هر شیعه ای دارد مکان

مثل زهرا(س) بانویی بی مثل و بی همتاست او
شکر یارب چون شفیعه در صف فرداست او

من نخواهم گفت غیر از مدح این بانو سخن
تا که خون جاریست در رگ، تا که جان دارم به تن

ملک ری را بارگاه تو نگین

بنده ی حق حضرت عبدالعظیم
ای کریم ابن الکریم، ابن الکریم

جایگاه تو به عرش کبریاست
زائر تو زائر کرب و بلاست

شیعه بودن را تو معنا کرده ای
شرح و تفسیر «تولّا» کرده ای

ای وجود تو پر از نور یقین
پای تا سر عامل احکام دین

ای «بَری?» از دشمنان اهل بیت(ع)
جان تو بسته به جان اهل بیت(ع)

ای پر از تقوا و ایمان و یقین
شیعه ی خاص امیرالمؤمنین(ع)

سر بلند از آزمون بندگی
مستفید از لحظه های زندگی

مانده بر پیمان یاری با خدا
ذِکر تو آیات قران و دعا

عمر خود را در ره حق کرده طی 
افتخار مردمان شهر ری

خاک کوی توست خاک کربلا
رنگ و بویش رنگ و بوی نینوا

ای نگار و یار دیرین حسین(ع)
تو به هر دلداده هستی نور عین

ای که هستی رهرو راه علی(ع)
تو قرار و راحت جان و دلی

ای حریمت قبله گاه مؤمنین
از خدا بر تو هزاران آفرین

ای که هستی پیر مردی از حجاز
کرده ای از هر گناهی احتراز

السّلام ای حضرت عبدالعظیم
ای که هستی بنده ی ربّ رحیم

ای که هستی افتخار شیعیان
وصف تو هرگز نگنجد در بیان

آسمانی هستی و مهمان ما
پیش پایت جان ناقابل فدا

سیرت تو سیرت آل عبا(ع)
راه و رسمت راه و رسم انبیا

چون که در دل داشتی حبِّ علی(ع)
در نگاهت نور ایزد منجلی

بود جاری بر لبت حمد خدا
از خدا هرگز نگردیدی جدا

ای فقیه و زاهد شب زنده دار
باعث هر عزّت و هر افتخار

ای سراپا فضل و احسان و کرم 
معرفت پیش تو آورده است کم 

ما تهی دست و گدائیم و فقیر
جان حیدر(ع) دست ما را هم بگیر

به خود اگر چه مسلمان خطاب می کردند

به جز طریق سقیفه رهی نمی رفتند
و راه و رسم سعادت حساب می کردند

به روی آل پیمبر(ص) که آب را بستند
جفا به رود فرات و به آب می کردند

علیِّ اصغر(ع) شش ماهه را که می کشتند
روانه سیل ز چشم رباب می کردند

هدف بریدن سر بود از تن اسلام
جدا سر از پسر بوتراب می کردند

هزار ضربه به جسم امام دین زده اند
از این عمل همه قصد ثواب می کردند

کتاب وحی خدا را ورق ورق کردند
به نیزه هم، سر ام الکتاب می کردند

اگر که آل علی(ع) را خرابه می بردند
ره سعادت خود را خراب می کردند

ز آتشی که خیام حسین(ع) را سوزاند
قلوب اهل جهان را کباب می کردند

قلوبشان پُر تاریکی و جهالت بود
جدال با قمر و آفتاب می کردند

امام و رهبرشان دو بت قریشی بود
نزاع بر سر اسلام ناب می کردند

اگر چه دل به جهان بسته داشتند امّا
برای آتش دوزخ شتاب می کردند

ای گل که توئی نشانی از باغ جنان
گلبرگ تو تسبیح خدای سبحان
شد گلشن دین ز جلوه ات زیباتر
ای شاه چراغ یاد تو جاویدان

2
با آمدنش جهان ما شد زیبا
گوئی که بهشت آمده در دنیا
شد عزّت اسلام بسی بیش از پیش
از شان و مقام احمد ابن موسی(ع)

3
ای ورد لبت همیشه تسبیح خدا
بی خود ز خود و ای همه در دوست فنا
ای تا ابد مایه ی فخر شیعه
یا شاه چراغ، احمد ابن موسی(ع)

4
مانوس با آیات قرآن و دعا بود
لبریز مدح و حمد و ذکر ربّنا بود
یک لحظه هم او از خدا غافل نمی شد
در هر کجا بودی دل او با خدا بود

5
مردی که مسجد خانه ی او بود دائم
هم عالم دین بود، هم بود از اعاظم
لبریز تقوا و اطاعت از خدا بود
فرزند پاک حضرت موسای کاظم(ع)

زهرای ثانی و شفیعه ی روز جزاست او
او زینب(س)است، خواهر مولا رضاست او
معصومه(س) است و زینت عرش خداست او

او کیست؟ او سلاله ی زهرای اطهر است
شرح و بیان و معنی آیات کوثر است

او گوهر یگانه ی دریای عفّت است
سر تا به پا کرامت و ایمان و حکمت است
سر چشمه ی فضائل و باران رحمت است
نور است و شمع محفل شبهای ظلمت است

او عمّه ی چهار ولیّ الهی است
حصن حصین واقعه ی بی پناهی است

او دختر است و مادر حوّا و آدم است
معصومه(س) است و مادر عیسی ابن مریم است
بر درد و رنج آدمیان همچو مرهم است
او افتخار آل علی(ع) در دو عالم است

او مریم و خدیجه(س) و زهرا(س) و هاجر است
 معصومه(س) است و دختر موسی ابن جعفر(ع) است

معصومه(س) است و زینت گلزار احمدی است
سر تا به پاست نیکی و خالی ز هر بدی است
او جلوه ی حقیقت انوار سرمدی است
عطر حضور او صلوات محمدی است

خواهر عطا شده ز خداوند بر رضا(ع)
تبریک و تهنیت به همه آل مصطفی(ص)

عرش خدا گرفته صفا از ولادتش
شادند جمله اهل سما از ولادتش
لبریزِ شوق، آل عبا(ع) از ولادتش
جبریل گشته نغمه سرا از ولادتش

معصومه(س) و کریمه ی آل محمّد(ص) است
او بانوی عفیفه و ممدوح و امجد است

معصومه(س) است و زینت عرش خداست او
اُخت رضا(ع) و نو گل باغ هداست او
حمد و ثنا و ذکر و نماز و دعاست او
بر دردهای مردم دنیا دواست او

از یمن مقدمش همه عالم منوّر است
ورد لب ملائکه اللهُ اکبر است

معصومه(س) است و دختری از جنس آسمان
او دختر است و سیده ی جمله بانوان
معصومه(س) است و ترجمه ی ساده اذان
او با محبّت است و عطوف است و مهربان

شادند از ولادت او جمله شیعیان
تبریک و تهنیت به همه مردم جهان

در سایه ی لطف خداوند رحیم است

او دشمن سر سخت شیطان رجیم است
او کیست؟ ایشان حضرت عبدالعظیم است

عطر حسن(ع) پیچیده در صحن و سرایش
رنگ خدا دارد همه گلدسته هایش

یک عمر ایشان یاری قرآن و دین کرد
عمر خودش را وقف دین راستین کرد
بار سفر بست و دل ما را غمین کرد
با داغ خود هر شیعه را ماتم نشین کرد

مانند اجدادش گره ها می گشاید
هر لحظه او صدها معمّا می گشاید

مردی که عمری جمله رفتارش خدائی است
یک عمر کارش رهبری  و رهنمائی است
هر کس که باشد زائر او، کربلائی است
در آستانش کار هر شیعه گدائی است

دیگر شبیهش مادر گیتی نزاده
با رفتن خود داغ بر دل ها نهاده

او از بزرگان و ز اصحاب جواد(ع) است
او یاور هادی(ع)، سراپا اعتقاد است
قبر شریف حضرتش باب المراد است

از شافعان شیعه هنگام معاد است

چشمان ما از داغ او شد چشمه ی خون
با رفتن او گشته این عالم دگرگون

هادی(ع) دین تصدیق کرده دین او را
تائید کرده شیوه و آئین او را 
تاج شرف داده خدا مسکین او را 
صبری عطا کن ای خدا غمگین او را

سر تا به پا تقوا و علم و زهد بوده
با داغ خود صبر و قرار از ما ربوده

او راوی صدها حدیث است و روایت
در مدح حیدر(ع) دفتری کرده کتابت
او صاحب فضل است و ایمان و کرامت
فرمان حقّ را مو به مو کرده اطاعت

از داغ او افلاکیان هم غصه دارند
همچون زمینی ها ز دیده اشکبارند

مولای ما و شافع روز حسابند

عالم منور گشته از انوار آنان
بی سایبان در زیر نور آفتابند
****
با حیله ی وهابی و بی شرمانه
گردیده بقیع مثل یک ویرانه

ویرانه ولی پر است از گنجینه
ما نیز گدای ثابت این خانه
****
وهابیت آن مایه ی هر فتنه و شر
ویرانه نموده قبر خورشید و قمر

ای لعنت حق به هر کسی وهابی است
وهابیت است مایه ی ننگ بشر
****
صد حیف که شد بقیع دلها ویران
گردیده ورق ورق کتاب قرآن

زان ظلم که شد به جمعی از آل الله(ع)
جاری شده خون دل ز چشم یاران
****
تا حرمت حریم ائمه شکسته شد
ارکان دین شکسته و از هم گسسته شد

درهای فیض و رحمت بی منتهای حق
قفلی بزرگ خورد و به یک باره بسته شد
****
چندین فروغ جاودان در زیر خاکند
اجسادشان ما را چو جان، در زیر خاکند

وهابیون چون سایبان ها را شکستند
خورشیدها بی سایبان در زیر خاکند

بخشایش جرم و گناه از او تمنّا می کنم
محزون و سر افکنده و لبریز از خوف و رجا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

یاربّ تو مولائی و من عبدی گنه آلوده ام
یک عمر پیش چشم تو سرگرم عصیان بوده ام
هستم پشیمان ای خدا، می خوانمت امشب تو را
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

امشب به درگاه خدا با ناتوانی آمدم
با کوله باری از خطا، قدی کمانی آمدم
شرمنده از کردار خود، من آمدم سوی خدا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

امشب به درگاه خدا تا صبح زاری می کنم
امشب ز ابر چشم خود من سیل جاری می کنم
پیوسته تا وقت سحر، ورد لبانم ربّنا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

من بی پناهم ای خدا، امشب پناهم می دهی
تا صبح من در می زنم، آیا تو راهم می دهی؟
از راه لطف و مرحمت، در را به روی من گشا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

گر کوله بار من پر است از جرم و عصیان و خطا
اما دلم لبریز از حبّ علی مرتضی(ع)
جز اهل بیت مصطفی(ع)، هرگز ندارم مقتدا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

من بی پناه و بی کَسم، ای بی کَسان را دادرس
درمانده و تنها منم، یا ربّ به فریادم برس
ای تو پناه بی کسان، دارم به تو من التجا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

امشب شب قدر است و من با دوست دارم گفتگو
راه سعادت را کنم از حضرت او پرس و جو
تا آن خدای مهربان، از غم مرا سازد رها
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

امشب شب قدر است و من دستم به سوی آسمان
زیرا صله می خواهم از دست خدای مهربان
قرآن به سر بگرفته ام، جاری ز لبهایم دعا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

باشد محمد(ص) رهبرم، زهرای اطهر(س) کوثرم
آل محمد(ص) جملگی، مولای من، تاج سرم
امشب شب قدر است و من، شکر خدا آرم به جا
یاربّنا، یاربّنا، یاربّنا، یا ربّنا

امرکم رشد و شانکم حق است ، شان تو همطراز قرآن است 

هستی و جان خویش را دادی تا که دین خدا شود احیاء 
در عزای تو ایها الهادی(ع)، چشمها چشمه های جوشان است

ای که مولای مؤمنان هستی، همه جان ها فدای تو آقا
تا که بستی به این جهان دیده، همه عالم اسیر طوفان است

ای که اصل الاصول اسلامی، همه عالم نشسته در غم تو
تو که لبریز نور توحیدی شیعه از داغ تو پریشان است

آسمان ها سیاه پوشیدند، خیمه ی غم به عرش برپا شد
نوحه خوان گشته است اسرافیل، حضرت جبرئیل نالان است

تو که نور هدایتی آقا، ماه و خورشید امّتی آقا
نور تو تا زمان رستاخیز ، روشنی بخش راه انسان است

کهکشان ها که واژگون شده اند، دیده ها چشمه ها ی خون شده اند
آتشی که نمی شودخاموش، آتش غصه فراوان است 

کمر عرش و فرش و لوح و قلم، زیر بار غمت شکسته شده
صاحب مجلس عزای شما، تا قیامت خدای سبحان است

انبیاء جمله زار و دل خونند، اولیاء داغدار و محزونند
رفتی و رفت فصل بهار، فصل اندوه و آه و افغان است